Rosyjska wódka

Historia wódki jest prowadzona od 15 wieku, ale nadal nie ma jednoznacznej odpowiedzi, w którym roku była wódka i kto pierwszy zaczął przygotowywać ten silny napój alkoholowy. Mimo licznych opracowań nadal trwają spory o miejsce pochodzenia, a także prawo do nazwy “wódka”. Można sobie wyobrazić, że w dawnych czasach, komunikacja między narodami byli bliskimi, otwarte granice, i towary do swobodnego przemieszczania się z jednego kraju do drugiego, dostosowując jedynie przez popyt i podaż. Prekursorem powstania wódki można uznać doprowadzony do aquavit 14 wieku Genueńczycy sklepów (łac. Okowita), czyli alkoholu w jego nowoczesnej prezentacji. Płyn został uzyskany za pomocą wymyślonego przez Arabów sześcianu nieruchomego i nie nadawał się do picia, ponieważ miał dużą wytrzymałość. Aquavita była używana głównie do celów medycznych.

Według jednej wersji przepisu na wódkę powstał wymarzony mnich Chudowa klasztor Izydor. Mając do dyspozycji niezbędny sprzęt destylacyjny i doświadczenie w produkcji mniej mocnych napojów, mnich zrobił mocny napój, który później stał się znany jako wódka. Dopiero rok 1430 można uznać za początek produkcji wódki. Fakt ten potwierdza Międzynarodowy Arbitraż, który zabezpieczył prawo do używania nazwy “wódka” dla Rosji.

Konieczne jest jasne i jednoznaczne określenie ram prawnych, na podstawie których spada wódka. Faktem jest, że nawet w czasach przeszłych, a także w teraźniejszości, a nawet więcej, wiele nieporozumień gromadziło się od nazw, interpretacji i różnego rodzaju przepisów. Wszystkie te bogactwa nazywa się wódką i tylko niewielka ich część. Wódkę nazywano również bimberem, nalewkami alkoholowymi i rozcieńczonym alkoholem.

Słowo “wódka” jest raczej starożytne i jest starożytną zdrobniałą formą słowa “woda”. Jeden z niewielu analogów w nowoczesnym języku, które mają tę samą starożytną formę, możemy uznać za słowa “folder” i “matka”. Stąd możemy wywnioskować, że słowo jest tak stare, jak mało zmienione słowa-podstawy języka rosyjskiego. Może mówić o starożytnych korzeniach słowa i prawdopodobnie o napojem, który on określa. Woda dla starożytnych Słowian była nie tylko cieczą, jak jest teraz. Nie cała woda była odpowiednia do picia, ale tylko woda żywa, to znaczy płynąca, źródlana woda z szybkich rzek i strumieni. Takie pełne szacunku podejście do wody później znalazło odzwierciedlenie w oznaczeniu czystej i mocnej “wódki”. Woda była rozcieńczona przez grecką tradycję bizantyjskiego wina (9 wieku), woda była jednym z głównych składników napojów miodowych. Woda w szerokim znaczeniu była jednym z elementów czczonych przez starożytnych Słowian.

W wieku 10-13 nasi przodkowie przestali rozcieńczać wino wodą i sprawili, że miód będzie mocny (do 16% alkoholu). Ta miłość do mocnych trunków i stopniowe wyczerpywanie się rezerw miodu popychała do poszukiwania nowych sposobów na odurzenie napojów. W XV w. Postawiony miód prawie całkowicie zniknął, jako jeden ze starożytnych, ale trudnych i długo przygotowywanych drinków. Napoje z miodu stały się popularne w Europie i eksportowane. Jednocześnie w strefie środkowej Rosji pojawiła się pewna nadwyżka zboża. To właśnie te czynniki stały się decydujące dla pojawienia się pierwszych napojów, które moglibyśmy teraz nazwać wódką.

Słowo “wódka” nie było rozpowszechniane aż do połowy, a nawet drugiej połowy XIX wieku. I dopiero pod koniec XIX wieku słowo to było mocno zakorzenione w leksykonie; Występuje w klasyce literackiej, produkcja napoju jest rozwijana na skalę przemysłową, a państwo przejmuje kontrolę nad sprzedażą, będąc monopolistą. Aż do 19 wieku, wódka był rozprowadzany głównie w prowincjach „chleb” – Kursk, Orzeł, Tambov, Moskwie, a także w Charkowie i Sumy, gdzie produkcja nadwyżki ziarna były destylowane na alkohol.

Pojawienie się destylacji i samej wódki poprzedziło pojawienie się różnego rodzaju kubków, sfermentowanego kwasu chlebowego i brzozy. Tradycyjnie kwas chlebowy w Rosji wytwarzano z produkcji piekarni odpadowej: okruchy, mąka gruboziarnista, otręby, ciasto kwaśne. Praktyka konserwowania bobów lub grubych w starych pojemnikach pozwalała uzyskać stabilny smak. Kultura grzybów była tworzona od wieków i starannie konserwowana w gospodarstwach domowych. Twierdza i nasycenie Kwasu formowano za pomocą różnych rodzajów zbóż i mąki. Udział trzech lub czterech gatunków zbóż dał ogromną siłę i bogactwo kwasu chlebowego, aw naszym przypadku – surowców. Czasami kvas był fermentowany i odurzony, później zaczęto wytwarzać kwas chlebowy o specjalnej fermentacji, którego twierdza była nie mniejsza niż wino z winogron. Starożytne określenie “pognieciony kwas” jest znane, co oznacza “wykonany”, “silny”, “odurzający”. Berozitsa – sfermentowany sok brzozowy – jeden ze starożytnych duchów dawnych Europejczyków i ziarna odurzający napój – piwo – znane były również w naszym regionie, co niewątpliwie utorowało drogę do bardziej twardego alkoholu – mianowicie wódki. Innymi słowy, kreatywne napoje, uzyskane przez destylację, pojawiają się już w XIII wieku. Jednak nadal jest daleko od wódki.

Inną cechą było wykorzystanie chmielu i różnych ziół, zwłaszcza piołunu. Napoje chmielowe na bazie ziół z piołunem, zwane “zielonym winem”, “miksturą”. W porównaniu z europejskimi odpowiednikami rosyjskie napoje miały większą liczbę komponentów roślinnych i zostały ułożone w połowie lub na początku procesu.

Stopniowo różne sposoby zbliżały się do procesu destylacji sfermentowanych surowców o niskiej zawartości alkoholu w postaci mocniejszego napoju. Źródła tamtych czasów milczą o właściwościach, smakach i przepisach wódki tamtych czasów, ale na pewno można odpowiedzieć, że pod koniec XV wieku w Rosji była już wódka. Występowały różne stopnie, różniące się czystością czyszczenia i technologia usuwania olejów fusel. Tak więc “rosyjska wódka” nazywana była wódką czystego chleba, którą podawano na stołach szlacheckich i sprzedawano za granicą. “Wódka Czerkassy” była gorszej jakości, pochodzenie było polsko-ukraińskie i była bliżej ukraińskiej gorilki, z dużą ilością szkodliwych zanieczyszczeń.

Od 1505 r. Rosyjska wódka była eksportowana do Szwecji, Estonii, ziemi chudskiej i ziemi zakonu kawalerów. Od 1533 r. Na wódkę nakładany jest monopol państwowy, podatki od sprzedawanej wódki zaczynają wpływać do skarbu państwa. A “królewskie tawerny” przynoszą znaczny zysk. Po tak ważnej decyzji pojawiają się standardy wódki. Po pierwsze, wódkę zaczęto dzielić na odmiany i poziomy jakości wraz z odpowiednimi cenami. Sugeruje to, że wódka staje się coraz popularniejsza, a popyt na napoje bezalkoholowe rośnie. Jednocześnie pojawiają się nieuniknione problemy z pijaństwem. Stąd też ścisła kontrola państwa, szczególnie w przypadkach, w których niska jakość taniej wódki ma szerokie zastosowanie. Od końca XVI wieku wszelki handel wódką jest zabroniony, z wyjątkiem państwowych (królewskich) instytucji. W połowie 17 wieku, ze względu na gwałtowny spadek jakości wódki, jak również częstych przypadków podrobionych wódek Carewo występują tak zwane „Zamieszki akcyzowymi”, po którym następnie król, Alexis zwołać katedrę, gdzie drastyczne reformy przemysł alkoholowy zostały przeprowadzone. Przez dość długi okres od XVI do XVIII wieku przygotowanie wódki było w rękach państwa. Poprawiła się jakość napoju, pojawiły się nowe odmiany i były sposoby na oczyszczenie wódki z olejów fuzlowych. Próbowałem różnych surowców do gotowania początkowych przechwala. Na początku XVIII wieku Peter I dozwolił destylację każdemu, kto chciał, opodatkowując kostki, to znaczy sprzęt. Winiarstwo staje się dodatkową szansą zarobienia pieniędzy dla każdego, kto uprawia zboże. Głównym surowcem jest żyto. Nic dziwnego, że jakość wódki w tym czasie spada.

Termin “wódka” pojawiał się w dokumentach tylko sporadycznie i jako rodzaj terminu równoległego. Główną nazwą było “wino chleba”. Nazwa “wódka” pojawia się na piśmie w dekrecie cesarzowej Elżbiety Pietrowna z 8 czerwca 1751 roku. W tym dekrecie wyraźnie określono, kto może mieć nieruchomą kostkę, a kto nie. W 1765 Catherine II daje przywileje szlacheckie do produkcji wódki, uwalniając tych szlachciców, którzy zajmują się destylacją od wszelkich podatków. Niemniej jednak ograniczenia wprowadzono w innej płaszczyźnie: każdy szlachcic miał prawo do określonej ilości produkcji wódki, zgodnie z jego rangą, stopniem lub pozycją. Inne osiedla (kupcy, duchowni i filisteriści) zostały pozbawione prawa do prowadzenia destylacji, a co za tym idzie, do związanych z tym dochodów. Ponadto osiedla te musiały kupować na własne potrzeby wódkę produkowaną przez państwowe gorzelnie. Mądra decyzja cesarzowej doprowadziła do tego, że w kraju przez długi czas zanikła konkurencja w tej sferze, a potrzeby wewnętrzne szlachty zostały zaspokojone. Jednak pod koniec XVIII w. Zamieszanie w nowe dekrety stworzyło grunt dla nadużyć, a “wojny z wódką” trwały nadal. Przychodząc do władzy, Paweł I, który chciał przywrócić porządek, zginął, według jednej wersji, właśnie ze względu na surowość w odniesieniu do przywilejów szlachty do produkcji wódki.

Prawdziwa rewolucja w produkowanej wódki miała miejsce pod koniec 18 wieku, kiedy chemik Petersburgu Tobias Lovitz zaczął używać węgla drzewnego jako materiał do oczyszczania alkoholu z oleju fuzlowego. Jednak, według innych źródeł, na długo przedtem drewno, głównie brzoza, węgiel do czyszczenia był już używany w Rosji. W styczniu 1865 roku, Dymitr Iwanowicz Mendelejew obronił rozprawę doktorską „O połączeniu spirytusu z wodą”, w którym zaproponowano wykorzystanie wódek udział 40% alkoholu. To przełomowe badanie na zawsze wyznaczyło 40% roztwór alkoholu jako standard dla wódki. I do dziś ten stosunek jest używany jako idealny. W 1894 r. Rosyjski rząd opatentował wódkę o zawartości alkoholu 40%, przeszedł przez filtr węglowy, jako narodową rosyjską wódkę o nazwie “Moscow Special”.

Rosyjska historia zna kilka zakazów używania silnych alkoholi, a zwłaszcza wódki. W 20 wieku takie zakazy 2: pierwszej wojny światowej, gdy rząd rosyjski wydał dekret o zawieszeniu sprzedaży wódki (1914/18), dekret ten został przedłużony we wczesnym okresie sowieckiej (1918-1924). Drugi zakrojony na szeroką skalę zakaz sprzedaży alkoholu był już w epoce pieriestrojki (1986-1990).

Wódka zawsze była strategicznym produktem. Sprzedaż wódki zawsze wspierała gospodarkę kraju. Napój był eksportowany, a na rynku krajowym stała popularność wódki sprawiała, że ​​jej produkcja była nie tylko dochodowa, ale i bardzo dochodowa. W 1937 r. Pojawiły się główne przepisy i rodzaje radzieckiej wódki, alkohol wytwarzano tylko z ziarna i oczyszczano węglem drzewnym. Duża ilość wódki eksportowej przyniosła krajowi niezbędne pieniądze. W związku z tym jakość produktów była najwyższa. Po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej wznowiono produkcję wódki, a jednocześnie poprawiła się technologia produkcji. Były filtry piaskowo-kwarcowe do czyszczenia filtrów alkoholowych i kationowych do zmiękczania wody. W 1967 r. Eksport wódki rósł jeszcze bardziej, a na jakość nakładano coraz to surowsze wymagania. Frakcja zanieczyszczeń w rektyfikowanym alkoholu wynosiła tysięczną część procentu lub 1-2 ppm. Od 1971 roku w ZSRR były 2 nowe odmiany – „Ambasada” i „Syberia”, które, oprócz istniejących i sprawdzonych odmian „Capital”, „Extra” i „Moskwa specjalny”, zaczął być produkowany na rynek krajowy i na eksport. Jakość rosyjskiej wódki była zawsze wysoko cenione za granicą, iw tym okresie nie było ostrej konkurencji z zagranicznymi producentami „Absolute” i „Smirnoff”.

Jak każdy silny napój o starożytnej historii, wódka wymaga kultury picia. Tradycyjnie uważa się, że picie wódki powinno być siatkówką, “nie oddychać”. Jednak ta metoda pochodzi z picia wódki o niskiej jakości, której smak jest naprawdę nie do pozazdroszczenia. Ale pić dobrą rosyjską wódkę jednym haustem oznacza okazać brak szacunku do napoju. Jeśli jest to godne reprezentatywne wysokiej jakości rosyjskiego wódka, po czym chłodzi się do pożądanej temperatury i wlano do szkła wódki dobrze sączyć niewielkie ilości wydatki napój ustach, uwalniając coraz wydatków przełyku.

Każdy napój alkoholowy jest wart oceny smaku. Wódka nie jest wyjątkiem. Po pierwsze, wódka powinna być zimna. Nie za dużo, żeby “spalić zimno”, ale nie za ciepło. Optymalna temperatura wynosi 8-10 ° C. Wódka nie jest rozcieńczana, chyba że jest częścią jakiegokolwiek koktajlu. Możesz pić wódkę lub coś przekąsić. Do picia jest to możliwe, na przykład, woda mineralna Borjomi. To właśnie ta woda mineralna najlepiej nadaje się do tych celów, ponieważ ph Borjomi jest podobna do ph krwi. Ta kombinacja pozwala nieznacznie zmniejszyć stężenie alkoholu we krwi. Jako przekąski do wódki zalecane są dwa rodzaje przekąsek – zimne i gorące. Te ostatnie są rzadkie, ale lepiej, ponieważ przy dobrej gorącej przekąsce osoba upija się powoli i może wystarczająco jasno kontrolować sytuację. Zimne przekąski są lepsze, niż gdyby nie były.

Wielowiekowe tradycje picia wódki w Rosji mają te same stare “tradycje przekąsek”. Dania warzywne, grzybowe, mięsne i rybne są warte sąsiedztwa z rosyjską wódką. Warzywa marynowane: ogórki, pomidory, cukinia, a także cała masa grzybów marynowanych doskonale nadaje się do wódki jako przekąska. Że tylko tam są słynne ogórki ambasadora nowogrodzkiego, tradycyjnie przygotowujące się w dużych dębowych beczkach. W tych samych beczkach zawsze smarowane i grzyby. W Rosji, z jej obfitości mięsa rzeki ryb było o wiele bardziej dostępne, a obfitość ryb przekąsek sugeruje, że kombinacja „ryby z wódką” przetestowany przez wieki i mogą być stosowane z powodzeniem dzisiaj. Wszystkie odmiany ryb rzecznych są teraz uzupełniane przez morskie gatunki ryb. Znany śledź przez długi czas i jest jednym z liderów wśród przekąsek rybnych. Z klasycznych dań kuchni rosyjskiej można wywołać niesłodzone naleśniki z różnymi nadzieniami, np. Kawior, piżmę syberyjską, kiszoną kapustę.

Wódki nie należy mieszać z innymi rodzajami alkoholu. Mieszanie wódki bardzo nie lubi. Wszelkie eksperymenty z użyciem wódki wraz z piwem, winem i innymi napojami alkoholowymi powodują w najlepszym razie ból głowy. Istnieje kilka wskazówek, które pozwolą uniknąć nadmiernego zatrucia lub poważnego porannego kaca, i po prostu – zatruć.

Pierwsza wskazówka: pić z umiarem i powoli. Nieważne, jak to banalne, wódka jest bardzo mocnym i podstępnym napojem. Zwykle przy niewielkiej liczbie przekąsek lub przy ich braku wódka jest łatwo pita, a odurzenie nie jest wyczuwalne. Jednakże, gdy osoba wstaje od stołu, wódka natychmiast przypomina jego silny wpływ, ale czas stracony, niechlujny kochanek wódki pijany i stanie kontrolować siebie. Fizjologicznie łatwo to wyjaśnić – siedzący żołądek jest ściśnięty, a wódka, dostając się do środka, nie może dotykać ścian żołądka, a zatem nie wchłaniać. Zaleca się pić z dużymi przerwami i okresowo wstawać od stołu. Dzięki temu możesz dokładniej ocenić swój status.

Druga wskazówka: pić tylko sprawdzoną, wysokiej jakości wódkę. Wiadomo, że skąpiec płaci dwa razy. W odniesieniu do wódki może to być “trzy razy”. Niska jakość wódki może być trucizną zarówno dla ciała, jak i umysłu.

Trzecia wskazówka: spożywaj jedzenie do ulubionego drinka, aby ucztować trochę tego, co zaplanowałeś. I jeszcze lepiej jest jeść trochę tłustych lub tłustych potraw.

Rada numer cztery: tylko herbata i herbata. Ten napój zawsze pomagał przed i po intensywnym piciu. Przed świętem filiżanka mocnej herbaty ocali twój żołądek od pierwszych porcji wódki, które podrażniają ściany. Jednocześnie stworzy bufor, stopniowe, nie drastyczne zatrucie. Po uczcie kilka filiżanek zielonej herbaty podniesie ciężar w żołądku i odświeży. Oczywiście, herbata nie pobiera chmielu, ale znacznie pomaga usunąć alkohol z organizmu. Przede wszystkim jest to pomocne dla twoich nerek, ponieważ herbata ma właściwości moczopędne.

I na koniec informacje są odnotowywane:
– pamiętaj, że mieszanie wódki z dowolną sodą, a zatem z dwutlenkiem węgla, zwiększa wchłanianie alkoholu.
– Palenie przyczynia się do silniejszego zatrucia.
– mieszanie ze słodkim likierem, likierami itp. prowadzi do ciężkiego kaca.
– nie wychodźcie, będąc pijani, na mróz i “świeże powietrze”, zamiast koniecznego odurzania świeżości można nasilić! Wystarczy otworzyć okno i po prostu przewietrzyć pomieszczenie.
– pamiętaj, że silny alkohol stopniowo zdobywa swoją siłę (koncentracja we krwi) i szczyt odurzenia pojawia się dopiero po godzinie konsumpcji!
– jeśli czujesz, że od picia alkoholu tracisz świadomość – nie wahaj się poprosić o pomoc lub spróbuj opróżnić żołądek w dowolny znany Ci sposób. Możliwe, że jest to produkt niespełniający norm i nie ma powodu, aby być zagrożonym.

Przy całej przebiegłości nie winić za nic wódki. Trzymajmy się jedna prosta zasada: Wódka – uroczysty pić, dając ludziom poczucie radości i satysfakcji, a pije go stojącego samotnie w wakacje i tylko najlepszej jakości. Bądź umiarkowany i bądź zdrowy!

Aleksiej Borodin