Najbardziej przerażające planety, które raczej nie będą chciały odwiedzić

Eksploracja kosmosu to niesamowita przygoda. Tajemnice naszego wszechświata zawsze nas pociągał, a naukowcy dokonali niesamowitych odkryć, zaglądając w najbardziej ukryte zakątki kosmosu.

Jednak wszechświat może raczej niegościnne, a nawet przerażające miejsce. Mało kto chciałby odwiedzić niektóre z najbardziej niesamowitych miejsc, na przykład odwiedzić odległe tajemnicze planety i ich satelity.

Na naszej planecie utrzymuje się wysoki poziom tlenu w odniesieniu do węgla. Węgiel jest około 0,1 procent objętości Ziemi, więc brakuje nam materiałów na bazie węgla, takich jak paliwa kopalne i diamenty.

Prawdziwe historie o 5 tajemniczych planetach

Jednak w rejonie centrum naszej galaktyki widać planety znacznie więcej węgla niż tlenu, ponieważ tak więc powstawanie planet było inne. Te planety zostały nazwane planety węgla.

Poranne niebo planety węglowej nigdy nie będzie krystalicznie czyste i niebieskie. Zobaczysz żółta mgła z czarnymi chmurami sadzy. Jeśli spadniesz na samą powierzchnię, możesz zobaczyć morze z ropy naftowej i smoły. Na powierzchni tych mórz powstają pęcherzyki nieprzyjemnego, pachnącego metanu. Prognoza pogody też nie jest pocieszająca: jest deszcz benzyny. To miejsce jest zgodne z naszymi pomysłami przypomina piekło.

Na Neptun można napotkać ciągłe wieje z reaktywną prędkością wiatru. Wiatry te przesuwają lodowe chmury gazu ziemnego na północną krawędź The Big Dark Spot planeta. Miejsce to stanowi ogromny huragan, porównywalny ze średnicą naszej Ziemi. Prędkość wiatru na Neptunie sięga około 2500 kilometrów na godzinę.

Na Uran i Neptune znajdują się diamentowe oceany

Siła takich wiatrów wykracza daleko poza to, co człowiek może znieść. Zakładając, że jeden z nas nagle znajduje się na Neptunie, zostanie rozerwany na kawałki w mgnieniu oka ten niesamowity groźny wiatr.

Podczas gdy naukowcy po prostu nie mogą powiedzieć, gdzie z tego bardzo silnego wiatru Układu Słonecznego jest tyle energii, Pomimo faktu, że planeta Neptun jest dość daleko od Słońca, a także ma stosunkowo słabe ciepło wewnętrzne.

Otrzymano pseudonim Bellerophon na cześć greckiego bohatera, który oswoił uskrzydlonego konia Pegaza, tego planetarnego giganta 150 razy masywniejszy niż Ziemia i składa się głównie z wodoru i helu.

Jak studiować atmosferę egzoplanet?

Problem polega na tym, że planeta Bellerophon jest palona w promieniach swojej gwiazdy w temperaturze około 1000 stopni Celsjusza. Odległość tej planety od gwiazdy 100 razy mniej, niż odległość od Ziemi do Słońca. Ekstremalnie wysokie temperatury na powierzchni powodują pojawianie się niesamowitych wiatrów.

Gdy ciepłe powietrze unosi się, zimne powietrze opada, tworząc wiatry wiejące z prędkością 1000 kilometrów na godzinę. Niewiarygodne ciepło nie pozwala pozostać na powierzchni wody w stanie ciekłym lub stałym, jednak nie oznacza to, że na planecie nie ma deszczu.

Niespotykane ciepło powoduje odparowanie żelaza, jednego z elementów planety. Parowanie wzrasta, tworzy się chmury oparów żelaza, które w rzeczywistości przypominają chmury pary wodnej na Ziemi. Jedyną różnicą jest to, że te chmury rzucają nie całkiem zwykłe deszcze w postaci stopionego żelaza.

Najgęstsza i najbardziej masywna egzoplaneta otwartej do tej pory – COROT-3b został wykryty za pomocą teleskopu COROT w 2008 roku. Jego wielkość jest jednak porównywalna z Jowiszem 20 razy cięższy to. To znaczy, około COROT-3b 2 razy gęstsze, niż ołów.

Która egzoplaneta może być najbardziej zamieszkana?

Nacisk, jaki wywiera na osobę chodzącą po jego powierzchni, byłby nieodparty. Przy takiej masie planety ktoś by ważył 50 razy więcej, niż waży na Ziemi. Na przykład osoba, która waży na Ziemi około 80 kg, na planecie COROT-3b miałby wagę 4 tony!

Ludzki szkielet nie może wytrzymać takiego nacisku. To tak, jakby słoń usiadł na twojej klatce piersiowej.

Na Marsie burze piaskowe mogą trwać długie godziny i obejmować całą powierzchnię planety w ciągu kilku dni. Są to największe i najsilniejsze burze piaskowe w Układzie Słonecznym. Wysokość marsjańskich wirów pyłu może osiągnąć wysokość wyższą niż wysokość Mount Everest na Ziemi, a wiatry osiągają prędkość około 300 kilometrów na godzinę.

Burze piaskowe na Marsie – rzeczywistość

Po powstawaniu burz piaskowych czasami jest to wymagane kilka miesięcy, uspokoić się. Według jednej z wersji cząsteczki pyłu oderwane od powierzchni Marsa pochłaniają światło słoneczne i ogrzewają marsjańską atmosferę.

Ciepłe strumienie powietrza są wysyłane z boku chłodniejszych obszarów, tworząc wiatr. Silne wiatry podnieść więcej pyłu z powierzchni, co z kolei ogrzewa atmosferę, wzmacniając wiatr i tak dalej.

To niesamowite, że wiele burz pyłowych planety pochodzi z jednego krateru uderzeniowego. Równina Hellas – najgłębszy krater uderzeniowy układu słonecznego. Temperatura na dnie tego krateru może być 10 stopni wyżej, niż na powierzchni. Ten krater jest wypełniony dużą warstwą kurzu. Różnica temperatur wpływa na efekt wiatru, który podnosi kurz z dna krateru w górę.

Ta planeta jest dziś uważana za najbardziej gorącą planetę we wszechświecie. Jego temperatura wynosi około 2200 stopni Celsjusza, a jego orbita jest najbliżej gwiazdy niż jakakolwiek inna orbita znanych planet.

Bez wątpienia w tej temperaturze jakakolwiek substancja natychmiast się wypali w atmosferze tej planety. Ta planeta szybko pokonuje dystans wokół swojej gwiazdy: 3,4 miliona kilometrów zajmuje to około 24 godzin.

W atmosferze Jowisza powstają sztormy, których rozmiary przekraczają średnicę naszej planety. Ci giganci powodują wiatry wiejące z prędkością 650 kilometrów na godzinę, jak również potężne wyładowania atmosferyczne, które 100 razy jaśniej, niż błyskawica na Ziemi.

10 rzeczy, których nie wiedziałeś o Układzie Słonecznym

Na powierzchni planety ocean ciekłego metalicznego wodoru głębokość 40 tysięcy kilometrów. Na Ziemi wodór jest bezbarwnym, przezroczystym gazem, ale w jądrze Jowisza wodór przekształca się w coś, czego nie ma na naszej planecie.

W zewnętrznych warstwach Jowisza wodór jest jak gaz, który znajduje się na Ziemi, ale im głębiej schodzisz na powierzchnię, tym większy nacisk. W końcu ciśnienie staje się tak wysokie, że wyrzuca elektrony z atomów wodoru. W tak ekstremalnych warunkach wodór przekształca się w ciekły metal, który przewodzi zarówno energię elektryczną, jak i ciepło. Podobnie jak lustro, odbija światło.

Pluton, który już odpadł z kategorii planet, jest inny Bardzo niska temperatura. Zamarznięty azot, tlenek węgla i metan pokrywają całą powierzchnię planety karłowatej przez większość plutonicznego roku, który trwa 248 lat ziemskich.

Nie krasnolud, ale podwójna planeta: czym jest Pluton?

Lód z bieli stał się różowo-brązowy dzięki interakcji z promieniami gamma odległego kosmosu i Słońca. Po południu Słońce dostarcza na powierzchnię planety nie więcej światła i ciepła niż Księżyc dla Ziemi. Temperatura na powierzchni Plutona dociera do znaku od minus 228 do minus 238 stopni Celsjusza.

Temperatura na powierzchni planety zwróconej w stronę gwiazdy COROT-7 b jest tak wysoki, że pozwala stopić skały. Naukowcy, którzy modelowali atmosferę planety, ustalili, że na tej planecie najprawdopodobniej nie ma lotnych gazów (dwutlenku węgla, pary wodnej, azotu). Atmosfera, prawdopodobnie, składa się z odparowanej skały.

11 interesujących faktów na temat wulkanów

Atmosfera planety COROT-7 b ma systemy pogodowe, które w przeciwieństwie do pogody na Ziemi powodują Deszcze ze stopionego kamienia, które spadają na stopioną powierzchnię. Oczywiste jest, że w takich warunkach życie znane nam nie może powstać tutaj. Co więcej, planeta wydaje się jeszcze bardziej niegościnna, biorąc pod uwagę, że jest to wulkaniczny koszmar.

Naukowcy wiedzą, że orbita planety COROT-7 b nie jest idealnie okrągła. Siły grawitacyjne jednego z dwóch sąsiadów pchają i przyciągają powierzchnię, tworząc Tarcie, które ogrzewa wewnętrzną część planety. Prowadzi to do aktywności wulkanów na całej powierzchni COROT-7 b, które są nawet bardziej aktywne niż wulkany satelity Jowisza Io. Ten satelita może pochwalić się więcej 400 wulkanów.

O Wenus wiedziano bardzo niewiele, dopóki ZSRR nie uruchomił jej pierwszego udanego urządzenia podczas wyścigu kosmicznego. ZSRR pozostaje jedynym krajem udało się posadzić swój aparat na powierzchni Wenus.

Największe tajemnice Wenus

Środowisko na planecie jest tak poważne, że sondy mogą się na nim rozciągać nie więcej niż 127 minut, po czym rozpadają się i topią. Uważa się Wenus najniebezpieczniejsza planeta naszego systemu. Jeśli znajdziesz się na nim, natychmiast udusisz się toksycznym powietrzem, a zostaniesz zmiażdżony przez ogromny ciężar jego atmosfery.

Nacisk na powierzchnię Wenus 100 razy więcej, niż na powierzchni Ziemi. Spacerowanie po Wenus jest jak chodzenie pod warstwą wody na Ziemi. Temperatura powierzchni wynosi 475 stopni Celsjusza, a deszcz spada z nieba z wysoko stężonego kwasu siarkowego.