Czerwono-zielony i niebiesko-żółty: niepowtarzalne kolory, których nie widzimy

Spróbuj wyobrazić sobie czerwonawo-zielony kolor, nie matowobrązowy, który dostajesz w wyniku mieszania dwóch pigmentów, czyli koloru, który przypomina nieco kolor czerwony, a częściowo zielony. Albo, spróbuj wyobrazić sobie żółto-niebieski, nie zielony, który będzie wynikiem mieszania, a mianowicie żółto-niebieski.

Trudno wyobrazić sobie coś takiego? Wszystko z tego powodu, że pomimo istnienia takich kolorów prawdopodobnie nigdy ich nie widziałeś. Czerwono-zielone i żółto-niebieskie to tak zwane “zakazane kolory”. Składają się z pary odcieni, których częstotliwości światła kompensują się nawzajem w oczach danej osoby, więc nie można ich zobaczyć w tym samym czasie.

Podobne ograniczenia w wynikach, głównie ze względu na to, jak postrzegamy kolor. Komórki siatkówki, zwane “przeciwnikami neuronowymi”, zapalają się, kiedy widzimy czerwony kolor, a ten błysk aktywności mówi mózgowi, że widzimy czerwony kolor. Ci sami przeciwnicy neuronów są stłumieni na zielono. Podobnie, żółty kolor aktywuje ich aktywność, a niebieski je tłumi. Chociaż większość kolorów powoduje mieszankę efektów między obiema grupami neuronów, które nasze mózgi mogą dekodować, czerwony kolor jest zielony, a żółty niebieski, więc Nigdy nie będziemy w stanie postrzegać obu tych kolorów jednocześnie, pochodzących z tego samego źródła.

To prawie nigdy. Naukowcy wyjaśniają, aby zobaczyć te kolory, po prostu trzeba wiedzieć, gdzie szukać.

Kolory bez nazwy

Rewolucja w kolorze rozpoczęła się w 1983 roku, kiedy w magazynie Science ukazała się praca Hewitt Crane, czołowego specjalisty od wizji i jego kolegi Thomasa Piantanidy (Thomas Piantanida). Pod tytułem “Zobacz czerwono-zielone i żółto-niebieskie”, praca mówi, że nadal można zobaczyć “zakazane” kolory. Naukowcy stworzyli obrazy, w których czerwone i zielone, aw innych niebieskich i żółtych paskach “biegły” jeden po drugim. Pokazali zdjęcia dziesiątkom ochotników za pomocą urządzenia do śledzenia wzroku, które wyraźnie utwierdziło je na poziomie oczu. Zapewniło to, że światło z paska każdego koloru działało na tych samych komórkach siatkówki, na przykład niektóre komórki zawsze postrzegały tylko żółty kolor, podczas gdy inne tylko niebieskie..

W rezultacie zgłosili to uczestnicy tego eksperymentu wizualnego Zobaczyli, jak stopniowo znikały granice między kwiatami, a dwa kolory zmieniły się w jeden. Co zaskakujące, specjaliści zdołali przekierować komórki siatkówki, podczas gdy ludzie zobaczyli kolory, których nigdy wcześniej nie widzieli.

Autorzy napisali w swojej pracy, że każdy z uczestników eksperymentu nazwał kolor widoczny dla nich “zarówno czerwony, jak i zielony”. Ponadto niektórzy respondenci, pomimo faktu, że wiedzieli, na jakie kolory patrzyli, nie mogli jednoznacznie nazwać tego, co widzą, ani przynajmniej opisać koloru. W tym samym czasie jeden z uczestników był artystą z dużym “kolorowym słownikiem”.

Podobnie, gdy eksperyment został powtórzony w kolorach niebieskim i żółtym, wynik był taki sam. W ten sposób można było zobaczyć zakazane kolory!

Jednak badania Crane i Piantanid sprawiły, że społeczność naukowa pomyślała, jednak niewiele osób zwróciło się do wyników uzyskanych przez naukowców. O tej niewielu mówiono jednak, że dalsze badania tylko potwierdziły wstępne wnioski, sugerując, że jeśli dobrze wyglądasz, możesz zobaczyć zakazane kolory.

Później, w 2006 roku, Po-Jang Hsieh, ekspert Dartmouth College i jego koledzy postanowili powtórzyć eksperyment z 1983 roku, nieznacznie go modyfikując. Tym razem uczestnicy otrzymali mapę kolorów na ekranie komputera, podczas gdy musieli go użyć, aby znaleźć dopasowanie do koloru, który pokazano. I pokazał im te same zmienne paski, których nie mogli opisać ludzie w eksperymencie z 1983 roku.

W rezultacie ludzie powiedzieli, że widzieli mieszaninę dwóch kolorów (na przykład czerwonego i zielonego), ale nie zakazali kolorów. Następnie, w następnym etapie eksperymentu, granice między zielonym a czerwonym rozpłynęły się, a kolory pochłonięte, uczestnicy z łatwością znaleźli ten kolor na kolorowej mapie: okazało się, że jest brudno brązowy.

Tak więc, jeśli wynikowy kolor jest brudny brązowy, dlaczego uczestnicy eksperymentu z 1983 roku nie opisali go? “Istnieje nieskończona liczba pośrednich kolorów, więc nie jest zaskakujące, że czasami nie mamy wystarczająco dużo słownictwa, by je opisać.” Jednakże, ponieważ kolor nie ma nazwy, nie można powiedzieć, że ten kolor jest zabroniony i że jego kolor jest zabroniony. nie w przestrzeni kolorów “.

Niemniej jednak później okazało się, że istnieją zakazane kolory, a także eksperyment Xie został skrytykowany, ponieważ w nim nie użył stabilizacji siatkówki.

Naukowcy wciąż próbują zdefiniować jasny mechanizm, który pozwala ludziom widzieć zakazane kolory. Nigdy nie zobaczysz ich w naturze ani w kolorowym kółku, ale może kiedyś ktoś wymyśli przenośne urządzenie z wbudowanym detektorem oka, który pozwoli nam łatwo zobaczyć zakazane kolory.