Historie ludzi, którzy przeżyli pierwszą operację plastyczną na świecie

O tym brytyjskim marynarzu, który służył podczas Pierwszej Wojny Światowej, często określa się jako pierwszą osobę, która poczuła wszystkie uroki chirurgii plastycznej.

Ta osoba otrzymała ciężkie obrażenia ciała, wśród których również utrata górnej i dolnej powieki. Wszystko działo się z dnia na dzień w 1916 roku podczas bitwy o Jutlandię.

W 1917 r. Został potraktowany przez Sir Harolda Gilliesa (Harold Gillies), pierwszą osobę, która przeszczepiła skórę z nieuszkodzonych obszarów. Jest znany jako ojciec chirurgii plastycznej.

Czytaj także: Trzy kobiety, które zrobiły plastyk za granicą, utknęły na lotnisku – nie zostały rozpoznane na podstawie fotografii w paszporcie

Gillis przeprowadził operacje w Londynie, gdzie otworzył wyspecjalizowaną instytucję zajmującą się urazami przedsionkowymi w szpitalu Queen Mary.

Walter był jego pierwszym klientem, który przeszedł operację metodą przeszczepu skóry Harolda, “Tubed pedical”. Młody żeglarz z Plymouth otrzymał nowe powieki ze skórną “maską” wokół oczu.

Innowacyjna chirurgia plastyczna dr. Harolda Gillisa zdołała wypróbować na sobie i żołnierza 16 batalionu brytyjskiego Williama Spreckleya.

Miał 132 lata i był hospitalizowany w styczniu 1917 roku w wieku 33 lat. Mężczyzna miał ranę w nosie.

W październiku 1920 roku William opuścił szpital z nowym zszytym noskiem.

Ten człowiek był całkowicie wypaczony z powodu jego udziału w bitwie o Jutlandię w 1916 roku. Stał się pierwszym, który się odbył rekonstrukcja całej twarzy za pomocą chirurgii plastycznej.

W tym czasie antybiotyki jeszcze nie istniały, więc bardzo trudno było posadzić tkankę z jednej części ciała na drugą, ponieważ infekcja często występowała w ranie.

Pacjent ten doświadczył także pracy z techniką “Tubed pedical”. Jest to płat skóry, który lekarz wyjął z klatki piersiowej i umieścił w odpowiednim miejscu na twarzy. “Klapa” została uszyta z rurką, przez którą utrzymywano pierwotny dopływ krwi.

W ten sposób udało mu się znacznie zmniejszyć ryzyko infekcji.

W 1962 roku młoda teksańska gospodyni domowa Timmy Jean Lindsey została przekonana, aby zostać królikiem doświadczalnym w nowej operacji. Jako pierwszy otrzymuje silikonowe implanty piersi, jego historia dała zielone światło dla kilku milionów kobiet, które wkroczyły na ścieżkę poprawy chirurgicznej.

Szokujące ofiary chirurgii plastycznej

Była jedną z sześciorga dzieci pracownika rafinerii ropy naftowej, miała 14 lat, gdy zmarła jej matka. Rok później dziewczyna opuszcza szkołę i wychodzi za stolarza.

Po żyła w małżeństwie przez 9 lat, rodząc trzech chłopców i trzy dziewczynki, kobieta zaczęła narzekać, że jej mąż wydaje swoje niskie zarobki na spotkanie w barach z przyjaciółmi.

Zostawiła tę osobę, gdy miała 26 lat i nawiązała nowe relacje z imieniem Fred Reyes, meksykańskim imigrantem. Spotkali się na wakacjach, a to stało się punktem zwrotnym w życiu, namówił ją, by wykonała tatuaż w postaci pięknych czerwonych róż na każdym z piersi.

Później Timmy przyznał, że była wtedy zbyt impulsywna.

Najdroższe procedury chirurgii plastycznej na świecie

Zarabianie bardzo mało w fabryce do produkcji elektroniki, była uprawniona do bezpłatnego leczenia w klinice charytatywnej Jefferson Davis, gdzie przyjazny młody chirurg plastyczny, rodem Canadian Heroes Frank (Frank Gerow), proponuje się usunąć za pomocą dermabrazji róże, procedury usuwania górnej warstwy skóry.

Po powrocie w 1961 r. Do badania lekarz powiedział jej, że wraz z grupą lekarzy opracowali implanty piersi dla kobiet, które ratują piersi przed zwiotczeniem po porodzie mnogim.

Zasugerował, że kobieta stała się pierwszą na świecie, która przejdzie przez tę delikatną procedurę. Operacja została przeprowadzona na wiosnę 1962 roku.

17 lutego 1926 Francuski chirurg Charles Dujarier (Charles Dujarier) pracował z młodą modelką, która chciała poprawić wygląd swoich nóg. Operacja zamieniła się w katastrofę. Z powodu napięcia szwu, zaczęła się gangrena, co wymagało amputacji operowanej nogi.

W rezultacie lekarz otrzymał w swoim adresie pozew w wysokości 200 tysięcy franków. Dotyczyło to zwłaszcza chirurgii plastycznej, która w rzeczywistości była praktycznie zakazana.

Dwa lata później, pozew został potwierdzony, jednak chirurgia plastyczna przywrócone jego reputację i został uznany za uzasadniony zawodu, pod warunkiem, że klient jest informowany o wszystkich możliwych konsekwencjach i uzyskać jego pisemną zgodę na zabieg.

Pierwszy na świecie przeszczep twarzy na częściowe żywego człowieka odbyła się 27 listopada 2005 chirurgii szczękowo-twarzowej Devashelem Bernard (Bernard Devauchelle) i Jean-Michel Dubernardom (Jean-Michel Dubernard) w Amiens, Francja.

Isabel Dinuar przeprowadziła operację, aby zastąpić dawną osobę, okaleczoną przez jej czarnego labradora, nową. Nos i usta Isabelle otrzymała od zmarłej kobiety. W dniu 13 grudnia 2007 r., 18 miesięcy po operacji, opublikowano pierwszy szczegółowy raport na jej temat, opisujący wszystkie trudności, które przeszli lekarze i pacjent.

Pierwszy pełny przeszczep twarzy na świecie został ukończony w Hiszpanii w 2010 roku.

Wapniastyka to projekt lub rekonstrukcja penisa lub jego sztuczna modyfikacja chirurgiczna, często do celów kosmetycznych. Pierwszą tego typu procedurę przeprowadzono na Michaelu Dillon, który zdecydował się zmienić płeć w 1946 roku.

Przeprowadził operację dr Harolda Gillisa.

Dillon od dawna czuł się bardziej komfortowo w męskich ubraniach i czuł, że nie jest prawdziwą kobietą. W 1939 r. Zwrócił się do dr George’a Fossa, który eksperymentował z testosteronem w leczeniu nadmiernego krwawienia miesiączkowego.

W tym czasie objawy maskulinizacji tego hormonu były słabo poznane.

Kiedy był w Royal Infirmary, po wyleczeniu z choroby, przypadkowo wpadł na widok światowej sławy praktykującego chirurga plastycznego. W tym czasie był to rzadki zawód, ponieważ większość lekarzy go nie rozpoznała.

5 najpopularniejszych procedur chirurgii plastycznej

Chirurg zrobił Michaela podwójna mastektomia (usunięcie piersi) z zastrzeżeniem przedstawienia zaświadczenia stwierdzającego, że może zmienić swój akt urodzenia. Potem połączył go z pionierem chirurgii plastycznej Haroldem Gillisem.

Gillis wcześniej zrekonstruował penisy rannych żołnierzy i operował hermafrodytami z niejednoznacznymi genitaliami. Zgodził się na operację na falloplastyce, jednak stały napływ nowych żołnierzy rannych w bitwach podczas II wojny światowej zmusił go do pozostania na sali operacyjnej przez całą dobę.

Jednocześnie Dillon wchodzi do Instytutu Medycznego w Dublinie pod swoim nowym nazwiskiem – Lawrence Michael Dillon.

W latach 1946-1949 Gillis wykonywał operacje Dillon 13. Oficjalna diagnoza, którą Harold przekazał Michaelowi, to ostre spodziectwo. Dlatego ukrył, że przeprowadza operacje zmiany płci.