Pomidor

W dniu 26 września 1820 roku pułkownik Robert Gibbon Johnson ogłosił, że zjadł koszyk pomidorów tuż przed sądem w Salem, New Jersey, USA. Ogromny tłum zebrał się, żeby zobaczyć, jak pułkownik umrze bolesną śmiercią. Ale pułkownik nie tylko nie umarł, ale był w dobrym nastroju, niż zaskoczył mieszkańców omawiających nadchodzący pogrzeb. Tutaj trzeba było udowodnić, że pomidory – takie naturalne na naszych stołach, są nieszkodliwe i przyjemne w smaku. Pomidory, lub jak się je nazywa w ich ojczyźnie w Ameryce – pomidory są biologicznie jagodowe, chociaż wszyscy są przyzwyczajeni do odnoszenia ich do warzyw. Nowoczesne gotowanie bez pomidorów byłoby wyraźnie niekompletne, chociaż jakieś 200 lat temu pomidory w Rosji i wielu innych krajach bały się jeść i rosły jak rośliny ozdobne.

Po raz pierwszy Europejczycy dowiedzieli się o pomidorach podczas pierwszych wizyt w Ameryce przez Hiszpanów. Przez długi czas pomidor był uważany za trującą roślinę z powodu trujących właściwości innych roślin psiankowatych. W Ameryce czerwone owoce nosiły nazwę pomidor, i pod tą nazwą przenieśli się do Hiszpanii i Portugalii na początku XVI wieku. Pod koniec tego samego wieku pomidory dotarły do ​​Włoch, gdzie pomidory otrzymały poetycką nazwę pomo d’oro (złote jabłko). Następnie “złote jabłko” zostało przetestowane przez Francuzów, a następnie przez Brytyjczyków. W wyniku nieścisłości w tłumaczeniu, ktoś z “pionierów” nowego produktu nadał mu imię pomo d’amore (jabłko miłości), dla którego pomidor był uważany za afrodyzjak, przypisując mu niespotykane właściwości. Nawiasem mówiąc, takie legendy nie są rzadkością w naszych czasach. Tak więc, w jednym z programów uzdrowiciela ciała, Małachowa, pomidor był głównym “bohaterem”, którego działanie odmładzające zostało stworzone przez prostych mężczyzn przez miłośników bohaterów. W rzeczywistości, pomidor, jak wiele produktów roślinnych, jest bogaty w witaminy i różne elementy, które wspierają zdrowie, ale nie są panaceum.

Masowa konsumpcja pomidorów rozpoczęła się dopiero podczas rewolucji francuskiej. Czerwony kolor pomidorów stał się symbolem walki i mocno zakorzeniony w kuchni francuskiej. Po sukcesie francuskim pomidor wkroczył na północ, podbijając Wyspy Brytyjskie, Europę Środkową i Rosję. Ale podczas gdy Europejczycy wątpili, czy jeść, pomidorów pomidorowych i pomidorów zostały opracowane w ojczyźnie pomidora. W USA w stanie Karolina Południowa i Luizjana pomidory były uprawiane już od pierwszej połowy XVIII wieku, a do połowy tego samego wieku pomidory były sukcesem komercyjnym w południowych stanach. Na północy przez długi czas pomidor uważano za trujący. Jest przypadek, gdy wysłany kucharz próbował zatruć pomidory prezydenta Washingtona, który jadł jedzenie i zajmował się jego sprawami, nieświadomy “podstępnych planów” wrogów Ameryki. Z biegiem czasu pomidor był zawarty w pracach światowej literatury, ludowych opowieści i powiedzeń. W Hiszpanii było nawet wakacje z pomidorami La Tomatina – coroczne rzucanie się nawzajem przejrzałe pomidory.

Dziś pomidory są bardzo różnorodne. Nie wszystkie mają klasyczny okrągły kształt i czerwoną barwę. Istnieją żółte, pomarańczowe, różowe, fioletowe, a nawet czarne pomidory. Pomidory mogą mieć wielkość pięści, a nawet więcej (na przykład różnorodne bydlęce serce), mieć niewłaściwy kształt lub być małe, jak winogrono (wiśnia). Każdy rodzaj pomidora jest dobry na swój sposób. Wiśnie są bardzo słodkie i dobrze wyglądają w sałatkach. Mięsiste, duże pomidory nadają się do robienia dużych kanapek i kanapek. Średniej wielkości, klasyczny kształt i kolor, pomidory są przeznaczone na sprzedaż, ponieważ na rynku nabywca skupia się głównie na wyglądzie produktu. W tym samym czasie żółte pomidory i marka Black Prince (ciemnoczerwone, pół czarne pomidory) są o wiele słodsze niż ich bracia.

Pomidory są bogate w przydatne substancje, niektóre z nich występują tylko w pomidorach. Kompleksowe karotenoidy – pigmenty odpowiedzialne za kolorowanie, mają korzystny wpływ na ogólny odcień ciała, ale główną zaletę karotenoidów w profilaktyce raka. Pomidor zawiera dużą ilość likopenu – jednego z najsilniejszych przeciwutleniaczy. Likopen jest odpowiedzialny za jasne zabarwienie warzyw, owoców, jagód i liści. Likopen zabija wolne rodniki, które mogą atakować DNA i powodować niebezpieczne choroby, w tym raka. Likopen zmniejsza poziom cholesterolu we krwi, zwiększa odporność organizmu na różne wirusy i może pomóc przezwyciężyć drobne dolegliwości, na przykład przeziębienia. Najważniejszym działaniem likopenu jest zmniejszenie ryzyka rozwoju nowotworów, zwłaszcza u mężczyzn. Organizm ludzki nie może produkować likopenu, więc potrzebuje go z zewnątrz. Najbogatszym źródłem likopenu są pomidory, do 80% tej substancji dostaje się do organizmu. Należy zauważyć, że użyteczne substancje zawarte w warzywach (ogólnie w produktach roślinnych), w tym w pomidorach, są lepiej wchłaniane w połączeniu z tłuszczami roślinnymi. Oznacza to, że jeśli świeże pomidory są wylewane z oliwą z oliwek, wtedy ciało będzie bardziej przydatne niż z tych samych pomidorów bez oleju.

Oprócz likopenu w pomidorach, wiele witamin A i C. Trochę mniej niż witaminy H, B5 i E. W niewielkich ilościach obecne są witaminy B1, B2, B6 i PP. Pomidor jest bogaty w makro- i mikroelementy. Zwłaszcza dużo potasu i żelaza, stopniowo za pomocą wapnia, magnezu, sodu i fosforu. Oprócz nich pomidory zawierają cynk, mangan, miedź, molibden, fluor i nikiel.

Przydatne właściwości pomidorów powinny być odpowiednio przechowywane i, jeśli to możliwe, nieuszkodzone podczas gotowania. Jeśli likopen po ugotowaniu nie traci swoich właściwości, wówczas pierwiastki śladowe i witaminy łatwo ulegają rozkładowi po obróbce cieplnej i kontakcie z metalem. I nie zapominaj o tłuszczach roślinnych, które pomogą ci lepiej zrozumieć wszystko, co jest przydatne w czerwonych, przystojnych ludziach.

Pierwsze danie, ugotowane z pomidorów, było sosem. Owoce zmiażdżone, zmieszane z solą, pieprzem i pachnącymi ziołami i świerkiem z różnorodnymi dodatkami. Podobnie jak starożytni Aztekowie w czasach “prekolumbijskich”, kiedy Europa jeszcze nie znała pomidorów. Po uznaniu w Europie pomidory zostały włączone do licznych sosów. Pomidory wcierano przez sito, usuwając kości i skórki, gotując masę w oliwie z oliwek, mieszając z całą gamą przypraw i przypraw. Pomidor pozwala eksperymentować, a każdy może wymyślić swój własny sos, który będzie miał dokładnie ten zakres smaków, który jest najbardziej zbliżony do twojej natury.

Sos pomidorowy do gotowania jest dość prosty. Weź bardzo dojrzałe pomidory, wyciśnij miąższ przez sito, aby zostawić nasiona i skórkę. Możesz zmiażdżyć iw oddzielnym pojemniku, a następnie przejść przez sito. Staraj się nie używać metalowego sita, którego pręty z powodu utleniania zmniejszą proporcję witamin. Wlać przetartą masę do rondla lub wysokiej patelni i gotować na małym ogniu. Dopraw solą i pieprzem. Osobno wyłożyć cebulę, czosnek. W razie potrzeby dodać przyprawy (czarny pieprz, bazylia, pietruszka, oregano, curry). Zestaw przypraw wybierany jest wyłącznie dla smaku kucharza, ale staraj się nie iść za daleko, aby uzyskać harmonijny i zrównoważony smak. Czasami w sosie gęstym dodawać rozpuszczoną mąkę. Jako dodatkowe nadzienia smakowe można stosować owoce morza (na przykład anchois), kawałki mięsa, ostre warzywa, zioła. W każdym regionie kucharza dodawane są lokalne składniki, które wzbogacają smak i sprawiają, że sosy są oryginalne. Będąc za granicą, pamiętaj, że sos pomidorowy jest bardzo ostry w wielu krajach, zachowaj ostrożność przy zamawianiu potraw. Lokalny “niezbyt gorący” sos dla Europejczyków może być w zakresie od bardzo ostrego do umiarkowanie ostrego.

Ketchup jest jednym z najpopularniejszych sosów na świecie i najpopularniejszym produktem z pomidorów. Niewiele osób wie, że oryginalni angielscy marynarze keczupu nazywali sos południowo-chiński, składający się z solanki rybiej, muszli ke-tsiap, ziół i przypraw. Ten sos był bardzo popularny w południowo-wschodniej Azji i południowych Chinach. Marynarze przyprowadzili go do Anglii, gdzie kucharze próbowali odtworzyć go z lokalnych produktów, eksperymentując z różnymi warzywami i metodami gotowania. Do tego samego szefa kuchni dotarły przepisy na sosy z Ameryki Łacińskiej i Nowej Anglii. Stopniowo znaleziono kompromis i przygotowano keczup, a także sos aztecki – z pomidorów i papryczek chili. Do tego dodano zioła i przyprawy smakowe. Początkowo produkcja keczupu była bardzo czasochłonna, co wpłynęło na jego cenę. To był elitarny sos podawany w najlepszych restauracjach. Naturalnie wszystkie składniki pierwszego keczupu były naturalne i świeże.

W południowych stanach Stanów Zjednoczonych, Ameryki Łacińskiej i Meksyku popularne jest danie z zielonych pomidorów. W tym celu zbiera się zielone pomidory, kroi bardzo cienko, kruszy w masie jajecznej, a następnie w bułce tartej i piecze w dobrze ogrzanym oleju roślinnym na patelni. To świetna przystawka do piwa, przystawka do dań mięsnych lub samoobsługowe danie.

W Rosji popularne są marynowane pomidory. Niestety, ocet, który jest częścią marynaty, całkowicie zabija wszystkie witaminy i produkuje danie “tylko dla smaku”, nie przydatne. Zamiast marynowania, spróbuj solić suszone pomidory. Możliwe, że smak takich pomidorów wyda Ci się bardziej interesujący, a zaoszczędzone witaminy wzbogacą dietę zimową.

Pomidory w oleju roślinnym

Składniki:
1 kg pomidorów (mniejszy),
1 łyżka. mieszanki przypraw,
olej roślinny,
2 łyżeczki. sól.

Przygotowanie:
Pokrój pomidory na pół, usuń rdzenie, posyp je przyprawami, wlej olej i trzymaj w piekarniku przy najniższym ogniu (90-100 stopni) przez 5-6 godzin. Umieść pomidory w ciasnym słoju i zalej je olejem roślinnym.

Jako przyprawę można użyć czarnej i białej papryki, rozmarynu, mieszanki chmielu-suneli, kolendry. Masło lepiej jest wziąć oliwę z oliwek.

Sok pomidorowy jest zawsze trafny, a jeśli jest zrobiony ze świeżych pomidorów, jest również doskonałym suplementem witaminowym.

Składniki:
5-6 dojrzałych pomidorów,
szczypta soli,
Pieprz i inne przyprawy do smaku.

Przygotowanie:
Zmiażdż pomidory, przepuść miąższ przez sito, dodaj sól. Jeśli to konieczne, pieprzyć i doprawić innymi przyprawami. Lepiej jest, gdy sok jest zimny. Nie pić świeżego soku pomidorowego na pusty żołądek!

Spróbuj podlewać pomidory w soku pomidorowym, a ta pyszna przekąska nigdy nie pozostanie bez uwagi na stole, niezależnie od tego, czy jest to święto czy przyjacielskie spotkanie.

Marynowane pomidory w soku pomidorowym

Składniki:
5-7 kg średnich pomidorów,
3 litry soku pomidorowego,
3 łyżki sól,
6 łyżek cukier.

Przygotowanie:
Umyj pomidory, przeciąć nacięcia na krzyż, zalać wrzącą wodą i obrać. Pokrój pomidory na małe kawałki i umieść je w litrowych słoikach, nie zagniataj. Zmieszaj z sokiem cukier i sól, zagotuj i zalej pomidory gorącą marynatą pomidorową. Sterylizuj przez około 10 minut, następnie zamknij słoiki, odwróć je i ostudź.

Aleksiej Borodin