Szokujące opowieści o atakach rekinów

W 1975 roku 28-letni reżyser Steven Spielberg urzekał widzów na całym świecie swoim filmem “Szczęki”. Aby dostosować bestseller Peter Benchley (Peter Benchley), wziął 7 milionów dolarów, ale kasie na całym świecie wyniosła ponad 470 milionów dolarów, a tym samym rozpoczął swoją reżyserską karierę. Książka i film opowiadają o wielkim białym zabójcy rekinów, który terroryzował fikcyjne uzdrowisko.

Niewiele wiadomo, że pisanie powieści Benchleya zostało zainspirowane prawdziwą historią serii ataków rekinów na plażę w New Jersey w 1916 roku. Poniżej znajduje się 10 najbardziej ekscytujących opowieści o atakach rekinów.

10. Brook Watson (Brook Watson)

John Singleton Copley był najsławniejszym artystą w kolonialnej Ameryce. Chociaż był znany jako portrecista, jeden z jego najbardziej znanych obrazów był nazywany “Watson and the Shark”. Ten obraz przedstawia blond chłopca, który woła o pomoc i jest w wodzie, a do niego pływa wielki rekin, który już otworzył usta w oczekiwaniu na pyszny lunch.

Copley stworzył swój obraz, oparty na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce w 1749 roku. Rannym był Brook Watson, 14-letni członek załogi statku handlowego, który zacumował w Hawanie na Kubie. Watson pływał w porcie, gdy rekin dwukrotnie go zaatakował (!). Jego towarzysze byli świadkami wszystkiego, co się działo, i wyciągnęli go z wody, ratując mu życie, ale trochę się spóźnili. Watson stracił stopę podczas walki z rekinem, a później amputowano kolano do kolana. Jednak Watson nadal prowadził pełnoprawny tryb życia, przez dziewięć lat służył w Izbie Parlamentu, a także został lordem burmistrzem Londynu. Stał się również sławny dzięki temu, że jest pierwszą osobą, która przeżyła w wyniku ataku rekinów.

9. Barry Wilson

Sprawa z Barrym jest godna uwagi z tego, że był pierwszą ofiarą ataku rekinów w historii Kalifornii, a także dlatego, że bardzo duża liczba osób była świadkiem ataku. Stało się to 7 grudnia 1952 roku, gdy 17-latek został zabity przez rekina na Oceanie Spokojnym. Wilson pływał z przyjacielem około 40 metrów od brzegu. Jeden ze świadków zauważył, że Wilson zaczął się nieoczekiwanie i nienaturalnie poruszyć z boku na bok. Chłopiec wrzasnął, przyciągając uwagę przyjaciół, w tym swojego bliskiego przyjaciela, Brooknera Brady’ego (Brookner Brady). Świadkowie później rozmawiali o tym, jak widzieli rekina, który prawie całkowicie usunął Barry’ego z wody i podniósł go. Potem niosła go pod wodą, ale wkrótce znów się pojawił, krzycząc i wymachując rękami, otoczony wielką plamą krwi. Brady i cztery inne osoby popłynęły mu z pomocą, udało im się go odzyskać od rekina, jednak przez cały czas, gdy dotarli do brzegu, rekin podążał za nimi. Niestety rany na lewej nodze Wilsona, prawym udzie, plecach i pośladkach były zbyt poważne, więc zmarł, gdy zespół dotarł do brzegu.

8. Robert Pamperin (Robert Pamperin)

Historia Roberta Pamperina znana jest z tego, że został najprawdopodobniej całkowicie pochłonięty przez dużego białego rekina. Pamperin i jego kolega z nurkowania Gerald Lehrer odpłynęli z wybrzeża San Diego w 1959 roku w odległości około 15 metrów od siebie. Lehrer usłyszał krzyk Pamperina: “Pomóż mi!”, Wrócił i zobaczył go w pozycji pionowej. Gdy Lehrer do niego podpłynął, powoli wszedł pod wodę. Nurkując, Lehrer zobaczył swojego towarzysza w ustach wielkiego rekina (którego rozmiar, według niego, wynosił co najmniej 7 metrów). Leller zauważył, że Pamperin był w talii w pysku i pociągnęła go w dół. Wtedy Leerer pojawił się, by zebrać powietrze, a następnie próbował odstraszyć rekina, ale to nie zadziałało, i ruszył na brzeg, ostrzegając ratowników. Nurkowie spędzili dwie godziny w poszukiwaniu przynajmniej kilku znaków Pamperina, jednak wszystko, co mogli znaleźć, to sprzęt do snorkelingu.

7. Omar Conger

Omar Konger był kolejnym nurkiem. Był także jedną z czterech ofiar, które zmarły w 1984 roku. Conger i jego kolega z nurkowania Chris Rehm popłynęli daleko od brzegu (150 metrów), ale niedaleko od siebie (około 5 metrów). Dosłownie znikąd pojawił się duży biały rekin, chwycił Congera i zaciągnął go, po kilku sekundach pojawiła się na powierzchni z nim w ustach, skierowała się w stronę Remusa, a obok niego wypuściła Congera.

Remus ściągnął na brzeg przyjaciela, ale już nie żył, bo stracił dużo krwi. Urazy nóg, rąk i pośladków pokazały, że rekin był bardzo duży, około 5 metrów długości. W ciągu następnych dwóch tygodni doszło do trzech kolejnych ataków, jednak przeżyli wszyscy ocaleni.

6. Bethany Hamilton (Bethany Hamilton)

13-letnia Bethany Hamilton był najlepszy w swojej grupie wiekowej wśród kobiet surferów Hawajów i jednym z najlepszych w Stanach Zjednoczonych, kiedy wszystkie nagłówki gazet w 2003 roku o tym, jak został zaatakowany przez ogromnego rekina tygrysa. Poszła porozmawiać rano w Halloween ze swoją najlepszą przyjaciółką Alaną, jej ojcem Holtem i jego bratem Byronem. Bethany leżała na desce, a lewa dłoń znalazła się w wodzie, gdy rekin zaatakował i odgryzł jej rękę tuż pod jej ramieniem. Jej towarzysze działali bardzo szybko, wiążąc opaskę i wyciągając ją na brzeg. Na brzegu zemdlała w oczekiwaniu na karetkę.

Pomimo faktu, że straciła około 60 procent swojej krwi, została uratowana po kilku operacjach, unikając infekcji. Warto zauważyć, że Bethany ponownie znalazła się w wodzie w niecały miesiąc, łapiąc fale na Święto Dziękczynienia. Oczywiście, poprzednia równowaga została utracona, ale szybko wróciła do normy i pokazała ten sam agresywny styl pływania, jaki znała przed tragicznym wydarzeniem. Chociaż bardzo trudno było jej dostosować się do nowych warunków, odmówiła jakiejkolwiek specjalnej adaptacji i nadal brała udział w zawodach związanych z surfowaniem. Udało jej się zdobyć swój pierwszy krajowy tytuł w 2005 roku.

5. Randy Fry (Randy Fry)

W 2004 roku Randall Fry i Cliff Zimmermann nurkowali w rejonie Westport w Kalifornii, kiedy doszło do tragedii. Znajdowali się na głębokości około 4,5 metra i bardzo blisko siebie, gdy Fry został zaatakowany przez rekina. Zimmerman powiedział, że odwrócił się od Fry tylko na chwilę, a potem odwrócił się, gdy usłyszał gwizdnięcie i poczuł ruch w wodzie. Wszystko, co zobaczył, to część ciała Fry’ego i płetwy rekina, które po chwili zniknęły pod wodą z dużą prędkością. W tym momencie, jak zauważył Zimmermann, “wszystko zmieniło kolor na czerwony”.

Cliffowi udało się skutecznie popłynąć do swojej łodzi, która znajdowała się 45 metrów od miejsca tragedii. Ciało Fry’ego znaleziono następnego dnia przez zespół poszukiwawczy i ratunkowy, ślady ugryzień rozciągały się od ramion do ramion, wskazując, że został zaatakowany przez dużego białego rekina. Głowa Fry’ego była oddzielona od ciała.

4. Henry Burs (Henri Bource)

Spotkanie tego człowieka z rekinem zostało losowo sfotografowane na filmie. W 1964 roku Henry i jego dwaj przyjaciele grali z uszczelkami w oceanie w pobliżu wyspy Lady Julia Percy (Lady Julia Percy Island) w Australii, kiedy żarłacz biały podpłynął do Henry’ego i odgryzł nogę. Jego towarzysze usłyszeli krzyk i odwracając się zobaczyli stopę unoszącą się w wodzie. Udało im się wciągnąć Bursę z powrotem do łodzi, udało mu się przekazać im swoją grupę krwi. Burs powiedział później, że walczył z rekinem, próbując wygrać swoją stopę. Warto zauważyć, że Burs był fotografem podwodnym – amatorem, a także reżyserem, a kilka lat później użył oryginalnych klatek ataku rekinów, zrekonstruował inne części wydarzenia i stworzył film dokumentalny “Cruel Shadows”..

3. Upadek Indianapolis

Krążownik USS Indianapolis został zatopiony w kilka sekund przez japońską torpedę 30 lipca 1945 roku. Około 900 marynarzy na pokładzie z 1196 złapanych w wodzie miało czas na użycie kamizelek ratunkowych. Następnego ranka rekiny, wyczuwając zdobycz, zalały całe miejsce. Załoga była bezradna wobec głodnych kanibali. Cztery dni później ocaleni ratowali bombowiec-samolot wysłany na miejsce, aby przeprowadzić operację ratunkową. Z 900, które uderzyły w wodę, tylko 317 osób zdołało ocalić, a historia została nagrodzona tytułem najpoważniejszej katastrofy morskiej w historii amerykańskiej marynarki wojennej. Nie wiadomo, ilu marynarzy zmarło w wyniku ataku rekinów, a ile z innych przyczyn.

2. Matawan Creek

Dwa ataki oceaniczne rekinów u wybrzeży Jersey 4 lipca 1916 r. Poprzedzały ataki w Matavan Creek. Sześć dni po atakach kapitan Thomas Cottrell zauważył trzy metrowy rekin pływający na mieliźnie w Matwan Creek. Jednak, gdy miejscowi dowiedzieli się o tym, pomyśleli, że była to tylko panika, która pojawiła się w świetle ostatnich wydarzeń.

Dwunastoletni Lester Stillwell był pierwszą ofiarą. Rekin zaatakował go od dołu podczas pływania z przyjaciółmi. Miejscowi mężczyźni wyruszyli w poszukiwaniu rekina, który wpadł na płyciznę, by ją zabić, ale znalazła je pierwsza. Watson Fisher był jednym z tych ludzi. Walczył z rekinem do samego końca, a nawet zdołał ją zranić, ale kiedy udało mu się od niej odepchnąć, nie miał części ciała z prawej nogi od pachwiny do kolana. Fisher zmarł kilka godzin później, stając się drugą ofiarą w mniej niż godzinę. Następnego dnia, w pobliżu miejsca pierwszej tragedii, nastolatek Joseph Dunn (Joseph Dunn) został ugryziony w nogę, ale trójka jego przyjaciół byli w stanie odzyskać go z rekina, i przyniosła chłopca do szpitala, gdzie została zapisana jego noga. Dwa dni później, rekin został schwytany w Zatoce Raritan. Po otwarciu znaleziono około 15 funtów ludzkiego mięsa i kości.

1. Rodney Fox (Rodney Fox)

Rodney Fox jest najsłynniejszą ofiarą ataku rekinów w historii. Dlaczego? Z powodu stopnia i ciężkości odniesionych obrażeń, a także dlatego, że przeżył. 8 grudnia 1953 r., Fox łowił w łodzi, gdy został zaatakowany przez dużego białego rekina, chwytając ciało i próbując przeciągnąć go pod wodą. Rekin wypuścił go na kilka chwil, następnie zaatakował i robił to wielokrotnie. Podczas drugiego ataku ręka Foxa znalazła się w gardle rekina, jednak udało mu się go wydobyć z wielkim trudem i poważnymi uszkodzeniami. Rekin zwolnił go ponownie i wrócił po raz trzeci, aby zaciągnąć go na dno oceanu, po tym jak prawie utonął, rekin zwolnił go. Kości po prawej stronie oglądano wzdłuż całej kończyny, tylko 94 szwy zostały na nią nałożone. Jego klatka piersiowa, płuca i brzuch były pokromsany. Ratownicy nie zdejmowali pianki, co pomogło utrzymać narządy wewnętrzne, co najprawdopodobniej uratowało mu życie. Został zabrany do szpitala godzinę po ataku, był całkowicie przytomny i nie wyglądał na zaskoczonego. Cudem, jego główne tętnice pozostały nienaruszone, a po 4-godzinnej operacji i nałożeniu 360 ściegów, Fox obudził się i opowiedział swoją historię.