Rekiny świeżej wody: czy warto się bać?

Na świecie jest ponad 400 gatunków rekinów, a tylko niektóre żyją w słodkich wodach. To może przestraszyć pływaków w rzekach, jeziorach i stawach w okresie letnich upałów, ale rekiny słodkowodne nie powinni się obawiać, prawie wszystkie z nich są bezpieczne dla ludzi, ale jest dość niebezpieczne rekiny, które lubią pływać w rzece z oceanów.

Kiedy naukowcy mówią o rekinach słodkowodnych, mają na myśli 5 gatunków z rodzaju Glyphis (słodkowodne rekiny szare), Chociaż naukowcy uważają, że istnieją inne rekiny słodkowodne, które nie są jeszcze znane nauce.

Te drapieżniki słodkowodne żyją w Indiach, Azji Południowo-Wschodniej, niektórych częściach Australii. Rzadko ich obserwuje się po nich, więc te rekiny są bardzo mało zbadane. Niektóre z nich znane są tylko z jednego złapanego przedstawiciela. Wszystkie pięć gatunków tych rekinów jest na skraju wyginięcia ze względu na działalność człowieka, zanieczyszczenie środowiska i rybołówstwo.

Rekiny słodkowodne wyróżniają się krótkimi, szerokimi kuflami i małymi oczami. Uważa się, że mogą osiągnąć długość 3 metrów, chociaż dorośli o podobnej wielkości zostali schwytani tylko przez kilka. Mają szerokie płetwy i przypominają typowe ryby bardziej niż ich krewni ze słonych mórz i oceanów.

O zwykłym szarym rekinie (Glyphis glyphis) Bardzo niewiele wiadomo, ponieważ znaleziono tylko kilku przedstawicieli tego gatunku. Żyją w rzekach lasów namorzynowych na północy Australii i Nowej Gwinei. Te rekiny pływają bardzo szybko, mają bardzo dużą płetwę grzbietową. Zęby żabiej szczęki są wąskie i o kształcie włóczni.

Wiadomo, że zwykłe szare rekiny łapią podwodne prądy, aby oszczędzać energię. Żywią się rybami i skorupiakami, wykorzystują słabą widoczność w rzekach. Jak wiele innych rekinów, te gatunki rekinów są żyworodne, nie odradzają się.

Ryby te są zagrożonym gatunkiem. Według Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody istnieją tylko 2500 osób, a liczba spada ze względu na utratę siedlisk oraz ze względu na fakt, że są one złowione w sieci rybackich.

Najbliższym krewnym wspólnego szarego rekina jest rekin nowozelandzki (Glyphis garricki) i szary rekin rzeki Irrawaddy (Glyphis siamensis). Gatunki te są w wielkim niebezpieczeństwie i wkrótce mogą zniknąć. Ten ostatni jest znany jako rekina najmniej istnieje tylko jeden wzór, który znalazł się w rzece okrągłogłowego w Birma i zachowane w kolekcji rzadkich gatunków w 19 wieku.

Rekin z rzeki Borneo (Glyphis fowlerae) jest często nazywany “mistycznym”, kilku przedstawicieli tego gatunku zostało złapanych w XIX wieku. Chociaż niewiele wiadomo o rozmieszczeniu tych rekinów, a jeszcze mniej o ich biologii. Pojawiają się jako duchy w różnych miejscach. Jeśli uda ci się znaleźć takiego takiego rekina – uważany jest za wielki sukces.

Innym bardzo rzadkim szarym rekinem jest rekin indyjski (Glyphis gangeticus), który żyje w słodkich wodach na wschodzie i północnym wschodzie Indii.

Indyjskie rekiny są często mylone z różnymi rodzajami rekinów – rekinów-byków (Carcharhinus leucas), które nie są wyłącznie słodką wodą, ale czasami pływają w rzekach. Te rekiny nie są naprawdę bliskimi krewnymi indyjskich rekinów.

Rekiny-byki, lub, jak się je nazywa, rekin, byk jak ciepłych, płytkich wodach wokół wybrzeży i rzek. Często potrafią pływać w słonawych lub bardzo słodkich wodach. Te rekiny słyną z agresywności i dobrej zdolności adaptacyjnej. Bull rekin widać na rzece Ohio z dala od brzegu oceanu w stanie Indiana, a nawet przypadki ataków na ludzi odnotowano.

Rekiny byki rozwinęły tolerancję na świeżą wodą, ale nie rozwinął zdolność ograniczania wyjście soli krwi za pomocą dławika odbytnicy. Blaszki i nerki pomagają również kontrolować ilość soli w ciele.

Rekiny manekinowe najczęściej polują samotnie, ale czasami mogą działać parami, co pozwala im złapać wiele różnych zwierząt. Starają się zachować jedno terytorium, więc chwytają wszystko, co dostaje się do ich strefy.