Ziemniaki

W 1536 roku, ekspedycja Gonzalo de Quesada, wylądował w indyjskiej wiosce Sorokota (obecnie jest to peruwiański brzeg) odkrył niezwykły bulwy forma są bardzo podobne do znanego Europejczykom grzybami – trufle. Po okrążeniu bulw “truflami” ekspedycja nie myślała o przyprowadzeniu ich do Europy. Nieco później, inny podróżnik pochodzenia hiszpańskiego, Pedro Siesa de Leon na terenie współczesnego Ekwadoru również znalazł specyficzny rodzaj bulwy. Miejscowi nazywali ich tatą. Opis tego znaleziska można znaleźć w książce opublikowanej w Sewilli w 1553 roku. W książce był opis wrzących bulw, ich smak, a także indyjskie święto żniwa Papieża. W Hiszpanii ziemniaki spadły dopiero w 1565 r. Wiadomo, że była to odmiana chilijska – protoplasta wszystkich współczesnych europejskich odmian. W tym samym roku ziemniaki również trafiły na ziemie włoskie. Tam osiadł jako egzotyczna roślina ogrodowa, a zaledwie 15 lat później zaczął jeść. Co więcej, podróż ziemniaków w całej Europie była kontynuowana w Belgii. Kilka bulw ziemniaczanych zostało przekazanych przez burmistrza belgijskiego miasta Ione francuskiemu botanikowi, królowi Clusiusowi. Jedna bulwa została zasadzona w wiedeńskim ogrodzie botanicznym, druga trafiła do Frankfurtu nad Menem. Tak zaawansowane europejskie mocarstwa zaczęły stopniowo kultywować bulwy ziemniaka.

Na początku XVII wieku rosnące ziemniaki były powszechne. Irlandia, ziemniak dosłownie uratowany z głodu w latach upadku plonów stał się najważniejszym produktem krajowym. We Francji niezwykły plon korzeniowy pojawił się w 1616 r., A początkowo, jak zresztą wszędzie, pojawił się tylko na stołach szlachty i króla. Kiedyś próbowali go zakazać, jak trująca roślina, aw 1630 roku rząd wydał dekret zakazujący. Trwało to do połowy XVIII wieku, ziemniak był mało uprawiany i był używany jako egzotyczne warzywo.

Impulsem do masowej konsumpcji ziemniaków był głód we Francji w 1769 roku. Słabe zbiory chleba popchnęły władców do najbardziej zdeterminowanych środków. Otrzymano nawet nagrodę dla kogoś, kto znalazłby substytut chleba. Antoine Auguste Parmentier, paryski farmaceuta, otrzymał zasłużoną nagrodę, określając nową metodę wytwarzania skrobi z roślin, które wcześniej były uważane za nieprzydatne do tego celu. Skrobię używano w kaszach, a niestrudzony aptekarz nadal poszukiwał roślin, które mogłyby zastąpić chleb. Zdając sobie sprawę, że ziemniaki osiągają najlepsze wyniki, Parmantier zaczął aktywnie je promować. Ludzie nie przyjęli jego entuzjazmu i nie spotkali ziemniaków z bagnetami, jako “trujące jagody”. Aptekarz przez długi czas nie był w stanie przekonać chłopów do wyhodowania dla nich nowej rośliny, a następnie zdecydował się na ich przebranie przez przebiegłość. Mając pewne powiązania i będąc jak król, Parmantier poprosił o kawałek ziemi z piaszczystymi ziemiami pod Paryżem. Taki kraj uważano za niepłodny, ale dla ziemniaków był idealny. Pod śmiechu szlachty, Parmentier Ziemniaki sadzi, i wkrótce dał masy pędów, ale po jakimś czasie przebiegły król francuski farmaceuta prepodnos kilka małych niebieskich kwiatów – kwiaty ziemniaka. Mimo ośmieszania król przyjął prezent, a nawet wskoczył do dziurki. Potem królowa pojawiła się na balu z kwiatami ziemniaka we włosach. Paryskie kobiety mody natychmiast uczyniły te kwiaty najbardziej pożądanymi dekoracjami i były gotowe zapłacić każdą gotówkę. Ale kwiaty szybko się odsunęły, a ziemniaki nadal zyskiwały na sile. Parmantier kazał postawić strażnika w swoim ziemniaczanym ogrodzie i nie pozwolić jednej duszy. Ale tylko w ciągu dnia, w nocy pozwolił mi iść do łóżka, tłumacząc to, mówiąc: “w nocy nic nie jest widoczne”. Sztuczka zadziałała, a teraz ciekawi chłopi przyszli do ogrodu. Zbiory zebrano po południu z pełnym widokiem wszystkich przybyłych, a dzień później Parmantier zaaranżował kolację, z której wszystkie potrawy przygotowywano z ziemniaków. Nawet wino wyprodukowano z ekstraktu ziemniaczanego. Przy tej kolacji byli bardzo ważni ludzie: naukowcy, wśród których był słynny francuski chemik Antoine Laurent Lavoisier i sam król. Obiad był lubiany przez wszystkich bez wyjątku, po tym wszystkim “królewska” reklama była najlepszym sposobem na rozdanie ziemniaków wszędzie. Od tego czasu ziemniaki były aktywnie uprawiane i przygotowywane z niego wszelkiego rodzaju potraw.

W Rosji ta roślina okopowa nie od razu się dogadała. Dopiero w XIX wieku ziemniaki mogły zastąpić bardziej tradycyjną rzepę na nasze tereny i stopniowo zastąpiły ją pożywieniem Rosjan. Wszystko zaczęło się w XVIII wieku od worka ziemniaków wysłanych z Europy przez Piotra I do hrabiego Szeremietiewa. Jednak w czasach Piotra ziemniaki na rosyjskiej ziemi nie poszły. Dopiero w połowie XVIII wieku ziemniaki uprawiano w ogrodach warzywnych w pobliżu Sankt Petersburga, Nowogrodu, Rygi i innych miast. W 1765 r. Catherine II z Niemiec wydała 57 beczek ziemniaków dla głodnych fińskich chłopów. Bulwy wysyłano z instrukcjami uprawy, a kontrolę nad ich wykonaniem prowadzili miejscowi gubernatorzy. Ale ludzie traktowali obce bydło z ostrożnością i nie jedli jedzenia. Do początku XIX wieku ziemniaki nie były powszechne w Rosji. Dekrety z 1840 i 1842 roku nakazano „uczynić upraw wszystkie wsie skarbiec publiczny ziemniaczane dla rolników dostawy nasion, aby wydać wytyczne na temat uprawy, przechowywania i ziemniaczanej odżywiania, zachęcanie nagrody i inne nagrody właścicieli, którzy wyróżnili się w uprawie ziemniaków.” To wymuszone sadzenie ziemniaków spowodowało odrzucenie chłopów. Na Syberii, Uralu i Wołdze miały miejsce nawet “zamieszki ziemniaczane”. Jednak, jak to się czasem zdarza, ziemniaki stały się popularne dzięki tym anty-tartinowym opowieściom, które zostały rozpowszechnione przez żarliwych przeciwników wszystkiego nowego. W jednym z tych opowieści zostały powiedział, że pierwszy ziemniak krzew wzrosła na grobie córki króla Mamers, który został połączony z diabłem i uchodził za unchaste. Dlatego ci, którzy jedli ziemniaki, byli przerażeni grzechem rozpusty. Ludzie wierzyli, że ziemniak daje jakąś seksualną moc, a potajemnie wciąż jedzą ziemniaki. Stopniowo, ziemniaki stały się bardziej popularne, ludzie docenili jego uniwersalność i właściwości odżywcze, zaczął aktywnie rosną, a pod koniec XIX wieku ziemniak w Rosji była jednym z najważniejszych roślin spożywczych.

Co nam przydaje się ziemniaki? Składa się z 75% wody, 17% skrobi, 1% włókna i całego szeregu innych związków i elementów ziemniaków zawiera witaminy A, B1, B2, B3, B6, B9, C, E, H, K, PP kwas jabłkowy, kwas szczawiowy, niacyna, kwas pantotenowy i kwas cytrynowy, wapnia, żelaza, magnezu, fosforu, potasu i sodu. W tym przypadku przede wszystkim ziemniak potasu, który jest bardzo przydatny dla zdrowia serca. Oprócz witaminy, minerały, sole i kwasy tłuszczowe z ziemniaków regulatory metabolizmu – cholinę, metioninę, kwas glutaminowy i kwas asparaginowy. Białko zawarte w ziemniaku konkuruje z białkami jaj i mleka. W 100 gramach młodych ziemniaków zawiera 20 mg witaminy C, gdy jest przechowywany, jego stężenie spada, a wiosną nie jest duże. Wiadomym jest, że spożywanie 300 g ziemniaków dziennie, osoba w pełni pokrywa organizmowi ważnych składników mineralnych takich jak potas i fosfor, a także węglowodanów. Włókno ziemniaczane jest dobrze przyswajane przez organizm, nie podrażnia ścian żołądka i jelit. Gotowane ziemniaki można jeść nawet w okresach zaostrzeń wrzodów żołądka i zapalenia żołądka. Skrobia zawarta w bulwach ziemniaka ma właściwości przeciwzapalne, obniża poziom cholesterolu we krwi i wątrobie. Wysoka zawartość soli potasu pomaga osobom cierpiącym na choroby nerek w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu. Ta sama własność jest przydatna dla osób, które nie mają nic wspólnego z piciem alkoholu. Bulion ziemniaczany wraz z płynnymi puree ziemniaczanym może służyć jako pokarm dla osób wyrastających z długotrwałego głodu. Odwar z ziemniaków pomoże ludziom z zapaleniem stawów, jeśli pić go na pusty żołądek rano, po południu i wieczorem. Oprócz bulionu zaleca się spożywanie 2-3 świeżych ziemniaków razem ze skórką, wcieranie na małą tarkę. W młodych ziemniaków zawiera duże ilości bioflawonoidów, które są znane jako przeciwutleniacze i niezbędne elementy zdrowej diety, przedłużyć młodość, wzmacniają naczynia, zapobiega powstawaniu nowotworów, etc. Świeży sok ziemniaczany leczy mikroorganizmy z zapaleniem gardła i zapaleniem krtani, dlatego zaleca się płukanie ust. Sok ziemniaczany również leczy i parodontozę – bardzo niebezpieczną chorobę zęba. Pomaga sok z ziemniaków i zgaga, zaparcia i nudności, zmniejsza kwasowość żołądka, wspomaga leczenie zapalenia żołądka i gojenia owrzodzeń 12 wrzód dwunastnicy. Ziemniaczaną parę można poddać obróbce zimnymi, wrzącymi ziemniakami, a następnie, po ułożeniu lejka papierowego na jej szczycie, wdychać dokładnie gorącą parę. Tradycyjna medycyna znalazła zastosowanie w ziemniakach i kosmetykach. Na przykład jako odżywcza i zmiękczająca twarz.

Zawartość kalorii ziemniaków jest dość wysoka – około 73 kcal na 100 gramów. Ziemniaki słyną z tego, że już mogą jeść wystarczająco dużo. W tym procesie gotowania może być bardzo różna, to może być: gotowanie, do smażenia, pieczenia, wyciskanie soku, duszenie, mielenia w celu uzyskania stanu ciastowatego – do wytwarzania chrupków, płatków i pośrednich. Nowoczesna kuchnia rosyjska nie może obejść się bez ziemniaków. Jest niezbędnym elementem wielu potraw. Garnirunek z ziemniaków jest jednym z najczęstszych, a puree z ziemniaków to najprostsze danie, które może nasycić zarówno niemowlę, jak i dorosłego. Jednakże, ziemniaki mogą być przebudowany, to znaczy prowadzić do otyłości jeśli jeden je i jeść więcej de ugotować, smażenie w oleju, wlewając śmietanę lub tartego sera. Wszystko, co musisz wiedzieć, a nie obwiniać ziemniaków, jeśli oprócz tego w procesie gotowania stosowane są znacznie bardziej wysokokaloryczne składniki.

Więc które ziemniaki przydadzą się i które z nich są po prostu smaczne? Najpierw musisz ustalić, co chcesz z tego osiągnąć. Jeśli cel – zachowanie substancji użytecznych, konieczne jest delikatne leczenie. Jeśli ważne jest tylko do smaku ziemniaków, i jest on stosowany jako wypełniacz do sosów i dań mięsnych, a następnie zachowanie użytecznych właściwości nie można się martwić. Jednak w drugim przypadku można zminimalizować straty witaminy. W skrócie, wszystkie sposoby, aby zachować witaminy w ziemniaki gotować gotować w skórze: gotowanie w „jednolitym”, pieczenia i tym podobne. W przeciwieństwie do tego, istnieje podwójne przetwarzanie ziemniaków. Przygotuj zrazy lub placki ziemniaczane. Aby to zrobić, najpierw przygotowuje puree, a następnie jest on stosowany jako test do przygotowania zrazy lub ciasta. W takich przypadkach trudno mówić o zachowaniu witamin. W każdym przypadku, ziemniaki powinny być świeże, dojrzałe (w każdym przypadku nie jest zielony kolor zielony – znak ziemniaków niedojrzałych na ich skóry, które zawiera pewną ilość trucizny, które mogą powodować dolegliwości żołądkowe), regularny kształt i kolor (od jasnego beżu do ciemnobrązowy, z różowymi odcieniami), mocny w dotyku i bez śladów zgnilizny lub uszkodzenia.

Nie kupuj głęboko mrożonego lub puszkach kartofel- witamin w została utracona, a smak nie jest tak jasne w porównaniu do świeżych braćmi. jeśli dbasz o zdrowie stoiskach ciebie na pierwszym miejscu, najlepszym miejscem do zakupu ziemniaków – rynek, na którym handel ziemniakami uprawianych w ogrodzie lub na wsi. Nawet lepiej, jeśli osobiście znasz sprzedawcę i jego stosunek do uprawy ziemniaków. Ziemniaki, kupiony w supermarkecie, nie mają wysokie oczekiwania, ale nadaje się do wielu celów kulinarnych. Różne rodzaje ziemniaków są przeznaczone do różnych celów. Tak, białe i brązowe światło podłużne bulwy najbardziej uniwersalny – nadaje się do każdego rodzaju leczenia, okrągłe, błyszczące i czerwonawy – dobre do gotowania, czerwonawo-brązowy są idealne do pieczenia. Ziemniaki należy przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu, ale nie w lodówce z dala od dziobu. Optymalna temperatura przechowywania 3-4 stopni Celsjusza, przy wilgotności powietrza 85-90%.

Naczynia, w tym w składzie ziemniaków lub gotowane całkowicie na jego bazie, bardzo duża liczba. Z ziemniakami można bezpiecznie eksperymentować, unikając tylko obfitych prażonych skórek, w których gromadzi się więcej szkodliwych niż pyszne.

Przepisy w ziemniakach

Pieczone ziemniaki z pieczarkami i cebulą

Składniki:
8-10 średnich ziemniaków,
7-8 grzybów,
1 szklanka niskotłuszczowej kwaśnej śmietany,
2 cebule,
13 filiżanek startego sera,
2-3 łyżki roztopionego masła,
bułka tarta,
zieloni,
sól.

Przygotowanie:
Ziemniaki ugotować, osuszyć, pokroić w plastry. Rozetrzeć i usmażyć pieczarki, wymieszać je ze smażoną posiekaną cebulą, posolić mieszaninę. Niewielki rozmiar smaru z roztopionym masłem, położył cienką warstwę ziemniaków, sól, następnie warstwę grzybów z cebulą, olejem, potem kolejną warstwą ziemniaków. Polać kwaśną śmietaną, posypać serem i piec w piekarniku, aż ser się roztopi i zrumieni. Podawaj w tych samych formach lub starannie ułóż w szeroką płytkę i posyp ziołami.

Draniki (placki ziemniaczane)

Składniki:
10-12 średniej wielkości ziemniaków,
2 łyżki. łyżki mąki,
2 jajka,
13 filiżanek oleju roślinnego,
1 cebula,
szczypta sody,
sól.

Przygotowanie:
Zdejmij ziemniaki, zetrzyj je na drobnej tarce, obierz cebulę, a następnie przetrzyj, dodaj jajka i mąkę, wymieszaj i posol. Rozłóż grubościenną patelnię, dodaj do niej olej i rozgrzej. Rozłóż na patelni łyżkę ziemniaczanej pasty i smaż z dwóch stron na średnim ogniu. Podawaj z kwaśną śmietaną i tylko na gorąco. Nie zostawiaj draniki “na jutro”, staną się bez smaku!

Tłuczone ziemniaki

Składniki:
4-6 ziemniaków,
20 gramów masła,
3 łyżki. łyżki kwaśnej śmietany,
sól.

Przygotowanie:
Obierz ziemniaki, włóż je do osolonej wody. Gotuj przez około 20 minut, następnie spuść wodę do oddzielnego pojemnika. Pozostaw patelnię na kilka minut z zamkniętą pokrywką przy małym ogniu. Dodaj masło i rastolkyt, dodaj odrobinę wody, która była wcześniej ugotowanymi ziemniakami, i kontynuuj wiercenie. Na koniec dodaj śmietanę i uzyskaj bujną, lepką, ale nie gęstą konsystencję.

Aleksiej Borodin