Interesujące fakty na temat epoki lodowcowej

Wieki lodu, które miały miejsce nie raz na naszej planecie, zawsze były pokryte wieloma tajemnicami. Wiemy, że pokryły one całe kontynenty zimnem, zamieniając je w tundry niskotropowe.

O tym również wiadomo 11 takich okresów, co więcej, wszystkie miały miejsce z regularną stałością. Nadal jednak niewiele o nich wiemy. Zapraszamy do zapoznania się z najciekawszymi faktami o lodowcowych okresach naszej przeszłości.

Do czasu nadejścia epoki lodowcowej, w toku ewolucji, były ssaki. Zwierzęta, które mogły przetrwać w trudnych warunkach klimatycznych, były dość duże, ich ciała pokryte były grubą warstwą futra.

Naukowcy nazwali te stworzenia “megafauna”, który był w stanie przetrwać w niskich temperaturach na obszarach pokrytych lodem, na przykład w obszarze nowoczesnego Tybetu. Mniejsze zwierzęta nie mógł się dostosować do nowych warunków zlodowacenia i zginął.

Roślinożerne przedstawicieli megafauny nauczyły się znajdować swoje pożywienie nawet pod warstwami lodu i potrafiły przystosować się do środowiska na różne sposoby: na przykład, nosorożce okres lodowcowy rogi w kształcie łopaty, za pomocą którego odkopano zaspy śnieżne.

Kolejna kolekcja niesamowitych faktów na temat zwierząt i roślin

Drapieżne zwierzęta, na przykład, szablozębne koty, gigantyczne niedźwiedzie o krótkich nosach i okropne wilki, doskonale przetrwały w nowych warunkach. Chociaż ich ofiara mogła być czasami odparta ze względu na ich duży rozmiar, była w obfitości.

Pomimo faktu, że współczesny człowiek Homo sapiens nie mógł się pochwalić w tym czasie dużym rozmiarem i włosami, był w stanie przetrwać w zimnej tundrze okresów lodowcowych przez wiele tysiącleci.

Warunki życia były trudne, ale ludzie byli pomysłowi. Na przykład, 15 tysięcy lat temu żyli w plemionach zajmujących się polowaniem i zbieractwem, budowali oryginalne mieszkania z kości mamutów, szyli ciepłe ubrania ze skór zwierząt. Kiedy jedzenie było obfite, tworzyli rezerwy w wiecznej zmarzlinie – naturalna zamrażarka.

Głównie do polowania używane narzędzia, takie jak kamienne noże i strzały. Aby złapać i zabić duże zwierzęta w epoce lodowcowej, trzeba było użyć specjalne pułapki. Kiedy bestia natknęła się na takie pułapki, grupa ludzi zaatakowała ją i zabiła.

Pomiędzy dużymi epokami lodowymi, małe okresy. Nie można powiedzieć, że były one niszczące, ale także powodowały głód, choroby spowodowane nieurodzajem i inne problemy.

Rozpoczęła się ostatnia z małych epok lodowych 12-14 wieków. Najtrudniejszy jest okres od 1500 do 1850. W tym czasie na półkuli północnej zaobserwowano dość niską temperaturę.

W Europie powszechne było zamarzanie mórz, ale na obszarach górskich, na przykład na terytorium nowoczesnej Szwajcarii, śnieg nie topniał nawet latem. Zimna pogoda wpłynęła na każdy aspekt życia i kultury. Prawdopodobnie średniowiecze pozostało w historii jako “trudny czas” także dlatego, że planeta była zdominowana przez małą epokę lodową.

Okazało się, że niektóre okresy zlodowaceń były całkiem ciepło. Pomimo faktu, że powierzchnia ziemi była spowita lodem, pogoda była stosunkowo ciepła.

Czasami gromadzi się duża ilość dwutlenku węgla w atmosferze planety, która jest przyczyną pojawienia się efekt cieplarniany, Gdy ciepło jest utrzymywane w atmosferze i ogrzewa planetę. W tym samym czasie lód nadal formuje się i odbija promienie słoneczne z powrotem w kosmos.

Według ekspertów zjawisko to doprowadziło do powstania gigantyczna pustynia z lodem na powierzchni, ale raczej ciepła pogoda.

Teoria, że ​​okresy lodowcowe pojawiają się na naszej planecie w regularnych odstępach czasu, jest sprzeczna z teoriami globalnego ocieplenia. Nie ma wątpliwości, że dzisiaj istnieje wszechobecne ocieplenie klimatu, co może pomóc zapobiec następnej epoce lodowcowej.

Działania ludzkie powodują uwalnianie dwutlenku węgla, który jest głównie odpowiedzialny za problem globalnego ocieplenia. Jednak ten gaz ma inny dziwny efekt uboczny. Według naukowców z University of Cambridge, uwolnienie CO2 może zatrzymać następną epokę lodowcową.

10 nieoczekiwanych skutków globalnego ocieplenia

Zgodnie z cyklem planetarnym naszej planety nadchodzi następny okres polodowcowy, ale może to nastąpić tylko wtedy, gdy poziom dwutlenku węgla w atmosferze będzie stosunkowo niski. Obecnie jednak poziom CO2 jest tak duży, że w najbliższej przyszłości nie wystąpi żadna epoka lodowcowa.

Nawet jeśli dana osoba nagle zatrzymuje uwalnianie się dwutlenku węgla do atmosfery (co jest mało prawdopodobne), istniejąca ilość wystarczy, aby zapobiec wystąpieniu okresu lodowcowego przynajmniej przez następne tysiąc lat.

Najłatwiej było w epoce lodowcowej drapieżniki: zawsze mogli znaleźć jedzenie. Ale co tak naprawdę jedzą roślinożerców?

Okazuje się, że dla tych zwierząt było dużo jedzenia. W czasach lodowatych okresów na planecie wiele roślin rosło, kto może przetrwać w trudnych warunkach. Teren stepowy pokryty był krzewami i trawą, które karmiły mamuty i inne roślinożerne zwierzęta.

Większe rośliny można również znaleźć w wielu odmianach: na przykład jodły i sosny. W cieplejszych rejonach były brzoza i wierzba. To znaczy klimat ogólnie w wielu nowoczesnych regionach południowych przypominał ten, który istnieje dzisiaj na Syberii.

Jednak rośliny okresu lodowcowego różniły się nieco od roślin współczesnych. Oczywiście na początku mroźnej pogody wiele roślin wymarło. Jeśli zakład nie był w stanie dostosować się do nowego klimatu, miał dwa wyjścia: albo przejść do bardziej południowych stref, albo umrzeć.

Na przykład na terytorium nowoczesnej Wiktorii w południowej Australii była najbogatsza gama gatunków roślin na naszej planecie, aż do epoki lodowcowej, która większość gatunków zmarła.

Okazuje się, że Himalaje, najwyższy system górski naszej planety, są bezpośrednio powiązane z początkiem epoki lodowcowej.

Najwyższe szczyty świata na wszystkich kontynentach

40-50 milionów lat temu masy lądów, gdzie dziś znajdują się Chiny i Indie, zderzały się, tworząc najwyższe góry. W wyniku kolizji, ogromne ilości “świeżej” skały z wnętrza Ziemi.

Te skały erozji, w wyniku reakcji chemicznych dwutlenek węgla został wydalony z atmosfery. Klimat na planecie zaczął się ochładzać, epoka lodowcowa.

W czasach różnych okresów zlodowacenia nasza planeta była w większości spowita lodem i śniegiem tylko częściowo. Nawet w najsurowszej epoce lodowcowej lód pokrywał tylko jedną trzecią kuli ziemskiej.

Istnieje jednak hipoteza, że ​​w pewnych okresach Ziemia była nieruchoma całkowicie pokryte śniegiem, co sprawiło, że wyglądała jak gigantyczna śnieżka. Życie przetrwało dzięki rzadkim wysepkom o stosunkowo niewielkiej ilości lodu i wystarczającej ilości światła do fotosyntezy roślin.

Zgodnie z tą teorią nasza planeta zmieniła się w śnieżną kulę przynajmniej raz, a dokładniej 716 milionów lat temu.

Niektórzy naukowcy są tego przekonani Ogród Edenu, opisany w Biblii, faktycznie istniał. Uważa się, że był w Afryce, a dzięki niemu nasi dalecy przodkowie udało się przetrwać w epoce lodowcowej.

Około 200 tysięcy lat temu nastąpił ciężki okres glacjalny, który położył kres wielu formom życia. Na szczęście mała grupa ludzi mogła przetrwać okres ciężkiego przeziębienia. Ci ludzie przenieśli się do obszaru, w którym obecnie znajduje się RPA.

Pomimo faktu, że prawie cała planeta była pokryta lodem, obszar ten pozostał wolny od lodu. Żyła duża liczba żywych istot. Gleby tego obszaru były bogate w składniki odżywcze, więc oto było obfitość roślin. Stworzone przez naturę jaskinie były wykorzystywane przez ludzi i zwierzęta jako schronienie. Dla żywych istot był to prawdziwy raj.

Według niektórych naukowców żył w “Garden of Eden” nie więcej niż sto osób, dlatego właśnie dana osoba nie ma takiej różnorodności genetycznej, jak u większości innych gatunków. Jednak teoria ta nie znalazła dowodów naukowych.