10 interesujących faktów na temat północnego i południowego bieguna Ziemi

Regiony polarne Ziemi – najcięższe miejsca na naszej planecie.

Przez stulecia ludzie próbowali zdobyć i zbadać Północny i Południowy Koło Polarne kosztem życia i zdrowia.

Czego dowiedzieliśmy się o dwóch przeciwnych biegunach Ziemi?

Czytaj także: Co sprawia, że ​​Arktyka różni się od Antarktydy i Antarktydy i co ich łączy?

W rzeczywistości istnieją 4 typy Bieguna Północnego w zakresie nauki:

Północny biegun magnetyczny – punkt na powierzchni Ziemi, do którego są skierowane kompasy magnetyczne

Północny biegun geograficzny – znajduje się bezpośrednio nad osią geograficzną Ziemi

Północny biegun geomagnetyczny – połączone z osią magnetyczną Ziemi

Bieguna północnego niedostępności – najbardziej wysunięty na północ punkt na Oceanie Arktycznym i najdalszy od Ziemi ze wszystkich stron

Zainstalowano również cztery typy Biegunów Południowych:

Południowy biegun magnetyczny – punkt na powierzchni Ziemi, w którym ziemskie pole magnetyczne jest skierowane w górę

Biegun południowy geograficzny – punkt położony powyżej osi geograficznej obrotu Ziemi

Południowy biegun geomagnetyczny– związane z osią magnetyczną Ziemi na półkuli południowej

Biegun południowy niedostępności – punkt na Antarktydzie, najbardziej oddalony od wybrzeża Oceanu Południowego.

Ponadto istnieje uroczysty biegun południowy – obszar przeznaczony do fotografii na stacji Amundsen-Scott. Znajduje się kilka metrów od geograficznego bieguna południowego, ale ponieważ pokrywa lodowa porusza się cały czas, znak przesuwa się co roku na 10 metrów.

Biegun północny jest w rzeczywistości zamarzniętym oceanem otoczonym kontynentami. Natomiast Biegun Południowy jest kontynentem otoczonym przez oceany.

Oprócz Oceanu Arktycznego region arktyczny (biegun północny) obejmuje część Kanady, Grenlandii, Rosji, USA, Islandii, Norwegii, Szwecji i Finlandii.

Najbardziej wysunięty na południe punkt ziemi – Antarktyda to piąty co do wielkości kontynent o powierzchni 14 milionów kV. km, z czego 98% pokrywają lodowce. Jest otoczony południowym Pacyfikiem, południowym Atlantykiem i Oceanem Indyjskim.

Współrzędne geograficzne bieguna północnego: 90 stopni szerokości geograficznej północnej.

Współrzędne geograficzne Bieguna Południowego: 90 stopni szerokości geograficznej południowej.

Wszystkie linie długości geograficznej zbiegają się na obu biegunach.

Biegun południowy jest znacznie zimniejszy niż biegun północny. Temperatura na Antarktydzie (biegun południowy) jest tak niska, że ​​w niektórych miejscach tego kontynentu śnieg nigdy się nie topi.

Średnia roczna temperatura w tym obszarze jest -58 stopni Celsjusza zimą, a najwyższa temperatura została odnotowana tutaj w 2011 roku i wyniosła -12,3 stopnia Celsjusza.

Natomiast średnia roczna temperatura w regionie arktycznym (biegun północny) jest – 43 stopnie Celsjusza zimą i około 0 stopni w lecie.

Istnieje kilka powodów, dla których biegun południowy jest zimniejszy niż biegun północny. Ponieważ Antarktyda jest ogromnym lądem, otrzymuje niewiele ciepła z oceanu. W przeciwieństwie do niego lód w regionie arktycznym jest stosunkowo cienki, a pod nim znajduje się cały ocean, który łagodzi temperaturę. Ponadto Antarktyda znajduje się na wysokości 2,3 km, a powietrze jest tutaj zimniejsze niż na Oceanie Arktycznym, które znajduje się na poziomie morza.

Czas jest określany na podstawie długości geograficznej. Na przykład, kiedy Słońce znajduje się bezpośrednio nad nami, czas lokalny pokazuje południe. Jednak na biegunach wszystkie linie długości geograficznej przecinają się, a Słońce wschodzi i siedzi tylko raz w roku w dniach równonocy.

Z tego powodu naukowcy i badacze na biegunach użyj czasu w dowolnej strefie czasowej, które bardziej lubią. Z reguły kierują się one średnim czasem zgodnie ze średnim czasem Greenwich lub strefą czasową kraju, z którego przybyli.

Naukowcy ze stacji Amundsen-Scott na Antarktydzie mogą po biegu szybko uciec dookoła świata 24 strefy czasowe w kilka minut.

Wielu ludzi błędnie uważa, że ​​niedźwiedzie polarne i pingwiny znajdują się w tym samym środowisku.

W rzeczywistości, Pingwiny żyją tylko na półkuli południowej – na Antarktydzie, gdzie nie mają naturalnych wrogów. Gdyby niedźwiedzie polarne i pingwiny żyły w jednym miejscu, niedźwiedzie polarne nie przejmowałyby się źródłem pożywienia.

Wśród morskich zwierząt bieguna południowego znajdują się wieloryby, morświny i foki.

Z kolei niedźwiedzie polarne to największe drapieżniki na półkuli północnej. Mieszkają w północnej części Oceanu Arktycznego i żywią się fokami, morsami, a czasem nawet rzucanymi wielorybami.

Ponadto na biegunie północnym żyją zwierzęta takie jak renifery, lemingi, lisy, wilki, a także zwierzęta morskie: wieloryby bielik, orki, wydry morskie, foki i morsy oraz ponad 400 znanych gatunków ryb.

Pomimo faktu, że na biegunie południowym na Antarktydzie można zobaczyć wiele flag różnych krajów jedyne miejsce na ziemi, które nie należy do nikogo, i gdzie nie ma ludności tubylczej.

Istnieje porozumienie dotyczące Antarktydy, zgodnie z którym terytorium i jego zasoby powinny być wykorzystywane wyłącznie do celów pokojowych i naukowych. Naukowcy, badacze i geolodzy to jedyni ludzie, którzy od czasu do czasu wkraczają na Antarktydę.

Wręcz przeciwnie, Ponad 4 miliony ludzi żyje na kole podbiegunowym Na Alasce, w Kanadzie, Grenlandii, Skandynawii i Rosji.

Bieguny Ziemi są wyjątkowymi miejscami, w których się obserwuje najdłuższy dzień trwający 178 dni i najdłuższa noc trwająca 187 dni.

Na biegunach jest tylko jeden wschód i jeden zachód słońca rocznie. Na biegunie północnym Słońce zaczyna rosnąć w marcu w dzień równonocy wiosennej i przypada we wrześniu w dniu równonocy jesiennej. Natomiast na biegunie południowym wschód słońca – w czasie równonocy jesiennej i zachodu słońca – w dniu równonocy wiosennej.

W lecie słońce jest zawsze ponad horyzontem, a biegun południowy przez całą dobę otrzymuje światło słoneczne. Zimą Słońce znajduje się poniżej horyzontu, gdy jest ciemność 24-godzinna.

Wielu podróżników próbowało dostać się na bieguny Ziemi, tracąc życie w drodze do tych ekstremalnych punktów naszej planety.

Odbyło się kilka ekspedycji na Biegun Północny, począwszy od XVIII wieku. Istnieją spory dotyczące tego, kto pierwszy raz dotarł do bieguna północnego. W 1908 roku amerykański podróżnik Frederick Cook jako pierwszy ogłosił, że dotarł do bieguna północnego. Ale jego rodak Robert Peary obalił to oświadczenie, a 6 kwietnia 1909 r. oficjalnie został pierwszym zdobywcą bieguna północnego.

Pierwszy lot przez Biegun Północny: norweski podróżnik Rual Amundsen i Umberto Nobile 12 maja 1926 r. na sterowcu “Norwegia”

Pierwszy okręt podwodny na biegunie północnym: okręt podwodny “Nautilus” 3 sierpnia 1956 r

Pierwsza wyprawa na sam biegun północny: Japanese Naomi Uemura, 29 kwietnia 1978, po przejechaniu 725 km psim zaprzęgiem przez 57 dni

Pierwsza wyprawa na narty: wyprawa Dmitri Shparo, 31 maja 1979 r. Uczestnicy przejechali 1500 km w 77 dni.

Najpierw przekroczył biegun północny: Lewis Gordon Pugh pokonał 1 km w wodzie o temperaturze -2 stopni Celsjusza w lipcu 2007 roku.

Pierwszymi zdobywcami bieguna południowego byli norwescy podróżnicy Rual Amundsen i brytyjski badacz Robert Scott, na cześć którego nazwano pierwszą stację na biegunie południowym – stację Amundsen-Scott. Obie drużyny poszły inną drogą i osiągnęły biegun południowy z różnicą kilku tygodni, pierwszą była Amundsen 14 grudnia 1911 r., A potem R. Scott 17 stycznia 1912 r..

Pierwszy lot przez Biegun Południowy: Amerykanin Richard Byrd, w 1928 roku

Pierwsza skrzyżowana Antarktyda bez użycia zwierząt i pojazdów mechanicznych: Arvid Fuchs i Reynold Meissner, 30 grudnia 1989 r

Bieguny magnetyczne Ziemi połączone są z polem magnetycznym Ziemi. Są na północy i południu, ale nie pokrywają się z biegunami geograficznymi, ponieważ pole magnetyczne naszej planety się zmienia. W przeciwieństwie do geograficznych, bieguny magnetyczne są przemieszczane.

Północny biegun magnetyczny nie jest dokładnie w regionie Arktyki, ale przesuwa się na wschód z prędkością 10-40 km rocznie, ponieważ pole magnetyczne jest pod wpływem podziemnych stopionych metali i naładowanych cząstek ze Słońca. Południowy biegun magnetyczny nadal znajduje się na Antarktydzie, ale przesuwa się również na zachód z prędkością 10-15 km rocznie.

Niektórzy naukowcy uważają, że w ciągu jednego dnia bieguny magnetyczne mogą się zmienić, co może doprowadzić do zniszczenia Ziemi. Zastąpienie biegunów magnetycznych nastąpiło już setki razy w ciągu ostatnich 3 miliardów lat, co nie doprowadziło do straszliwych konsekwencji.

Lód w Arktyce w regionie bieguna północnego z reguły topi się latem i ponownie zamarza w zimie. Jednak w ostatnich latach czapa lodowa topi się bardzo szybko.

Wielu badaczy już to wierzy Pod koniec stulecia, a może po kilkudziesięciu latach, strefa arktyczna pozostanie bez lodu.

Z drugiej strony region Antarktydy na biegunie południowym zawiera 90 procent lodu na świecie. Grubość lodu na Antarktydzie wynosi średnio 2,1 km. Gdyby cały lód Antarktydy stopił się, Poziom morza na całym świecie wzrósłby o 61 metrów.

Na szczęście w najbliższej przyszłości tak się nie stanie.

1. Na stacji Amundsen-Scott na biegunie południowym odbywa się coroczna tradycja. Po ostatnim locie z jedzeniem odlatuje, naukowcy oglądają dwa horrory: film “Coś” (o obcym stworzeniu zabijającym mieszkańców stacji polarnej na Antarktydzie) i film “Lśnienie” (o pisarzu, który zimą jest w pustym hotelu na odludziu)

2. Ptak jest rybitwą polarną co roku dokonuje rekordowego lotu z Arktyki na Antarktydę, latające ponad 70 000 km.

3. Wyspa Kachekluben – mała wysepka na północy Grenlandii uważana jest za kawałek lądu, który się znajduje najbliżej bieguna północnego .